Disney Klassiekers, een podcast van Robin Broos

Babette Moonen is presentator bij Radio 1, Italofiel én een grote Disney-fan. Daarom dat 'Luca' geen verkeerde keuze is om samen te bespreken. Deze Pixar is een coming-of-age verhaal dat van ver wat ruikt naar 'Call Me By Your Name', maar ook enkele van onze diepste zielenroerselen op metaforische wijze behandelt. Het bewust kinderloos blijven. En het tackelen van je innerlijke angsten, geprojecteerd op het stemmetje in je hoofd, hier 'Bruno' genoemd. Babette herkent alle knipogen naar Italië en de Italiaanse taal. Maar 'Luca' is ook uitzonderlijk boeiend los van die context. Met prachtige muziek, heel veel humor en Vespa's in het wild. Verder onderzoeken we hoe dicht deze film naast 'The Little Mermaid' heeft gelegen. Pitchen we een eigen radioshow op Radio1. En blijven we trouw aan het thema van de film en drinken we consequent Aperol Spritz.

MNM-dj Sander Gillis spreekt de voornaamste stem in van de Vlaamse versie van ‘Onward’. Zijn vriendin, eveneens MNM-dj, Cato Peeters had de film nooit gezien en dacht aanvankelijk dat het niks voor haar zou zijn. Gelukkig vond ze de film gewoon goed. Ze is trouwens langs niet de enige die de film nooit zag: na een week in de bioscoop ging ons land in lockdown. We hebben het over de bijzondere link tussen deze film en Sanders favoriete Disneyfilm ‘Keizer Kuzco’, de ‘This Is Spinal Tap’ referentie en unicorns die in de wereld van ‘Onward’ ratten zijn. We stellen ons ook de vraag wat ratten dan zijn in diezelfde fantasywereld. Welke boodschap de makers willen meegeven over omgaan met het verlies van een ouder. Is Sander de Vlaamse Chris Pratt? En Cato vindt dé creatieve link tussen Pixar en Taylor Swift. Sander filosofeert ook even over de gedubde films van de toekomst, die via AI de mondbewegingen van de lokale stemacteurs zullen volgen. Af en toe hoor je ook pootjes op tafel, die komen van J.J., de kat des huizes. (En sorry voor het passeren van ‘tegels, natuursteen, parket…’)

Rik Boey is een radiodier, vandaag audioproducer en podcaststrateeg bij VRT MAX. Maar bovenal is hij een Pixarfan. De geknipte gast voor een speciale aflevering over de kortfilms onder de noemer SparkShorts. Aanvankelijk is Rik niet helemaal gecharmeerd door de vraag (“waarom vraag je me niet voor mijn favoriete Pixar-film ‘Up’?), al ontdekt hij gaandeweg dat net deze selectie filmpjes aantonen waarom hij zo van Pixar houdt. Omdat het een studio is die durft te experimenten met technologie maar ook met mensen. SparkShorts gaven medewerkers van de studio de kans om een persoonlijk verhaal uit te werken met een beperkt budget, en binnen een gelimiteerde tijd. Win-win voor de studio. Het kan nieuwe talenten doen bovendrijven die nodig zijn om de nieuwe originele en sequelfilms te bedenken. Maar het daagt de technologie ook uit om nog efficiënter te zijn, zonder aan kwaliteit in te boeten. (En natuurlijk hebben we het ook uitgebreid over ‘Up’.)

Dochter en vader. Gloria en Koen. Zij is tegenwoordig overal, als een pax media op zichzelf. Hij is Mr. ZED, coördinator van Cinema ZED in Leuven, maar ook acteur en - aldus de dochter - Grillmaster. In het gezin Monserez zijn Disney-Pixar-films schering en inslag. Gloria en Koen kunnen zelfs een hele routine uit ‘Monsters & Co’ naspelen. Maar vandaag gaat het over ‘Toy Story 4’, de film waarin Woody in zijn midlifecrisis belandt. We hebben het over de midlife van Koen en wie zijn Vorkje is. Op zijn beurt haalt hij er Heidegger en het principe van de geworfenheit bij. Want dat wordt naar zijn oordeel in deel 4 erg op scherp gesteld. Misschien gaat ‘Toy Story 5’ wel over sterfelijkheid gaan, aldus Mr. ZED. Maar we hebben het ook over begrijpelijke zaken. Is Bo Peep een soort Mad Max? Is Woody een gemene roddelaar? En is de metafoor van de verloren Woody niet die van een ouder die z’n kinderen het huis ziet uitgaan? Enter: Koen! We leggen ook de link tussen Forky en ‘Everything Everywhere All At Once’, Gloria praat over de klank van haar jeugd en we vragen ons af of film bekeken horen te worden op een iPhone? (Merci aan Cinema ZED in Leuven voor de gastvrijheid om deze aflevering op te nemen voor een live publiek.)

In hun populaire podcast De Volksjury schijnen Laura Scheerlinck en Silke Vandenbroeck hun licht op vergeten moordzaken. Die passie voor true crime hebben ze misschien wel opgelopen via ‘Knabbel en Babbel: Rescue Rangers’. Disney was voor allebei een belangrijk onderdeel van hun nineties-jeugd. Laura haar eerste crush was Aladdin, die van Silke was Jasmine. Ik wou heb samenzetten voor de enige true-crime in Pixarland, alleen, in Incredibles 2 gaat er zelfs niemand dood. Volgens Silke doen ze hun werk gewoon té goed, al denkt Laura dat er wel dikke psychologische rapporten zijn te schrijven over de villain van deze film. Is het iets van deze tijd dat focus op Elastigirl en niet op Mr. Incredible ligt? En mogen we Elastigirl een sexy vrouw noemen? Doet die stem niet erg denken aan Miley Cyrus? En heb je zo’n smalle taille nodig om elastisch te zijn? Is dit nu een film voor kinderen? Welk personage is meer Balenciaga dan Edna Mode? En kan Silke een Limburgse Sebastiaan de krab spelen? (En het gaat ook even over de kortfilm ‘Bao’ (2018) die de film destijds vooraf ging.)

Apollonia Sterckx speelt al dertien jaar Britney is de dagelijkse fictie ‘Thuis’. Amel Serra García is al minstens even lang vaste percussionist van onder meer Bart Peeters. Twee bijzondere vrienden, met een bijzondere voorliefde voor ‘Coco’. Een film over de dood en hoe we daarmee omgaan. Maar ook over tradities, onder meer om groot- en overgrootouders onder hetzelfde dak te houden, in plaats van ze op te sluiten. Over hoe we wat meer blij en trots mogen zijn op onze familie. En met erg veel cultuur. ‘Coco’ speelt zich dan wel af in Mexico, toch is er ook voor de in Cuba geboren Amel veel couleur locale te ontwaren. We hebben het ook over de kracht van muziek en de mooiste woorden uit het Spaans, de magnifiek verrimpelde Mama Coco en de troost van het Land van de Doden. Mocht het bestaan, mag het eruit zien zoals in ‘Coco’. (Ik draag deze podcast op aan Ward Verrijcken, met wie ik in 2017 de Pixar Animation Studios mocht bezoeken naar aanleiding van deze film. Te llevo en mi corazón y cerca me tendrás.)

Jasper De Maeseneer maakte de prachtige kortfilm ‘Alleen ik’, samen met zijn studiegenoten Victor Longin en Arthur Moelants. En met resultaat, de film was meteen goed voor de Publieksprijs op het Breedbeeld kortfilmfestival in Antwerpen. Alle drie houden ze van animatie, Pixar in het bijzonder. En, ze houden van de ‘Cars’-franchise. Iets waar ik zelf veel minder mee heb, dus mochten ze mij overtuigen. We buigen ons over prangende vragen als hebben we ‘Cars 2’ nodig, zijn er rassen in de wereld van ‘Cars’ en hoe planten de wagens zich voort? We analyseren waarom ‘Cars’ de ‘Minions’ is van Pixar. Iemand noemt ‘Cars 3’ zelfs de meest relevante film van de reeks. En we praten over loslaten, alleen verder gaan en jezelf filmen wanneer je huilt. Om zo naadloos uit te komen bij… Taylor Swift. (En het gaat ook even over de kortfilm ‘Lou’ (2017) die de film destijds vooraf ging.)

Regisseur, scenarist en verhalenverteller Charlie Dewulf is bekend van ‘Brak’. Volgende zondag gaat hun nieuwe reeks ‘Liefdestips aan mezelf’ voor GoPlay in première op het Filmfestival van Oostende. Charlie definieert zichzelf als non-binair en probeert zaken als voornaamwoorden op een laagdrempelige manier uit te leggen voor mensen die er nog niet mee vertrouwd zijn. Dat doet die aan de hand van, jawel, Disney-metaforen op Instagram. ‘Finding Dory’ is zeker niet hun favoriete Pixar-film, toch heeft die een grote affiniteit met Dory als personage. Bovendien gaat het onderwerp van deze sequel-film ook erg diep: een personage dat beide ouders verliest. Laat dat nu net iets zijn dat Charlie in 2022 zelf heeft meegemaakt. Deze aflevering gaat ontzettend diep, over het leven en hoe het te leiden. Just keep swimming, zoals Dory het zegt. (En het gaat ook even over de kortfilm ‘Piper’ (2016) die de film destijds vooraf ging.) ❤️💛💙

Jana Martens is Account Manager Members Audiovisueel bij SABAM. Zelf omschrijft ze zich als “🐱 🛼 🎢 ❄ 🎮 🎬 📚”. Maar bovenal is ze grote Disneyfan, inclusief kerstboom vol Disneykerstballen. Verder houdt ze een warm pleidooi om Anastasia (uit de gelijknamige Fox-film die nu in de portefeuille van Mickey Mouse zit) bij te zetten in de line-up van Disney-prinsessen. We bespreken ‘The Good Dinosaur’, een film die in niemands lijstje van favoriete Pixars staat. Nochtans moet ik bekennen dat ik de film destijds 3 sterren heb gegeven in een kwaliteitskrant. Het is een soort ‘The Lion King’ meets ‘The Jungle Book’ maar dan in de prehistorie, met een stervende ouder en een road-trip achtige zoektocht die erop volgt. Het productieproces was een hobbelig parcours met de vervanging van de regisseur, het hele script en quasi de ganse stemmencast. Uiteindelijk zal ‘The Good Dinosaur’ twee jaar later uitkomen dan voorzien en wordt het gezien als de eerste echte flop voor Pixar. Toch blijft het verhaal Jana ontroeren (daarom zag ze nooit eerder ‘Dumbo’), is het kneusje Arlo erg herkenbaar en leren we iets over loslaten. We onderzoeken de link met ‘Jurassic Park’ en ‘Platvoet’. We hebben het over Neil Patrick Harris wiens grote droom door de neus werd geboord. Uiteindelijk hebben we het nul keer over de grootste stem in de cast: Frances McDormand. Wel over de prachtige short die de film destijds vooraf ging: ‘Sanjay’s Super Team’ (2015). 

Als kind was Julie Belle van het Beest op de speelplaats, Jonas heeft amper Disneyfilms gezien. Dat is straf, voor iemand die animatie heeft gestudeerd. Met andere woorden, dit is de perfecte podcast om dat in op te biechten. Voor Jonas zijn Pixar-films vaak sterkere films, er zitten zelfs was Pixar’s in zijn lijst van favoriete films aller tijden: ‘Toy Story 2’ en ‘Toy Story 3’ (‘Toy Story 1’ vindt hij dan weer niet goed), ‘Monsters, Inc.’ en ‘The Incredibles’. Maar ‘Inside Out’ is voor hen beiden een topper. Jonas heeft zelfs (wéér) moeten wenen toen hij deze opnieuw bekeek. Een film die zich voor het merendeel afspeelt in een hoofd van een kind, over haast depressieve emoties, wat al sterk is op zich. En zo heeft het ook een waardevolle boodschap, vindt Julie. Bovendien is het een film zonder slechterik. We hebben over de internationale aanpassingen in deze film (voetbal! broccoli!), over Joy die geconstipeerd moet zijn en de vele acteurs uit de Amerikaanse ‘The Office’ die hier een stemmetje inspreken. Over hun favoriete personage: Bing Bong, de ingebeelde vriend die snoepjes huilt. Maar ook over mensen die geen gezichten herkennen, het feit dat Julie altijd en overal in slaap kan vallen en het principe van ‘kill your darlings’. (En het gaat ook even over de kortfilm ‘Lava’ (2015) die de film destijds vooraf ging.) 

Als componist van de Belgische natuurfilm ‘Onze natuur’ probeerde Maestro Dirk Brossé net erg ver weg te blijven van Walt Disney-deuntjes. Maar hij kent ze wel. Als kind heeft hij de meeste tekenfilms van Disney op groot scherm gezien, in de Capitole in Gent. En als dirigent heeft hij intussen ervaring met Disney-concerten. Als goede vriend van de Schotse componist Patrick Doyle kreeg hij zo de opdracht om het eerste ‘Brave in Concert’ in goede banen te leiden, samen met het BBC Scottish Symphony Orchestra. Probleem: de man die de bodhrán zou bespelen, zag het na een repetitie al niet meer zitten. Gelukkig is Dirk vertrouwd met etnische instrumenten, nodig voor deze score. We komen ook te weten waarom we Merida enkel appels zien eten in de film. Dat Disney intussen het kilt-patroon van de clan DunBroch heeft gepatenteerd. En ik beken dat ik een Hot Wheels-autootje heb van de Pizza Planet Truck zoals die voorkomt in ‘Brave’. (En het gaat ook even over de kortfilm ‘La Luna’ (2011) die de film destijds vooraf ging.) 

Warre Borgmans mocht de stem van Woody inspreken in de eerste tekenfilm met een Vlaamse dub. Sindsdien is hij de vaste cowboy in de Toy Story-franchise. Grappig detail: ‘Toy Story 3’ had hij nog nooit in z’n geheel bekeken. Onbegrijpelijk, vindt Julian De Backer. Voor hem is dit derde deel de beste Pixar-film aller tijden. Voor de bijzondere ontmoeting haalde hij Toy Story-koekjes van de Aldi en Buzz Lightyear raketijsjes in huis, maar ook een Woody action-figure die Warre heeft gesigneerd en ik mag weggeven aan het einde van de podcast. Het gesprek ontspoort even snel als de trein in de beginscène van de film. Zo hebben we het ook over Mary Poppins, Dick Van Dyke en Dirk Van Dijck, The Godfather, Kulderzipken, Robert De Niro, Het Geluidshuis, Shrek 2, Wallace Shawn, Damiaan De Schrijver, The Shining, Shelley Duvall, Jurassic Park, Popeye, de Kuifje-, Jommeke- en Kiekeboefilms, Randy Newman, Steve Martin, Eddy Smets, Jimmy Frey, Het Eiland, Het Peulengaleis, Hitler en het liedjes ‘Welk oog en hoeveel tranen’ van Jelle Cleymans. Warre onthult ook welke Vlaamse zanger er nog in de running was om de titelsong ‘You've Got a Friend in Me’ in te zingen. Uiteindelijk werd dat Arno. Na twee uur opname trekt Warre zijn hemd weer aan voor de foto. Zo, dat weet je dan ook weer.

Tv- en radiomaker Steven Van Herreweghe groeide op in de jaren 1980, niet bepaald de beste periode op vlak van Disneyfilms. Voor hem zijn Pixarfilms van een ander niveau: fantasierijk en emotioneel. Vaak gaan ze over aspecten van het leven die je niet meteen met tekenfilm zou associëren. Zo ook ‘Wall-E’, een film die de klimaatspijbelaars allicht onbewust heeft geïnspireerd. Over een naïeve, vuile, afgeleefde, simpele vuilnisrobot die verliefd wordt op een sensueel exemplaar. En zij is de vrouw die hij nooit kan krijgen: hoogopgeleid en van betere afkomst. Maar toch vinden ze elkaar. We hebben het ook over plekken buiten Aalst die mogelijk inspirerend zijn geweest voor de dystopische wereld in ‘Wall-E’. Over ‘Hello, Dolly!’, de film die Wall-E tot in den treure herbekijkt als ware het ‘F.C. De Kampioenen’. En waarom wordt Céline Dion nooit gedraaid op StuBru? Levensvragen die een antwoord verdienen. (En het gaat ook even over de kortfilm ‘Presto’ (2008) die de film destijds vooraf ging.) Opgenomen voor een live publiek met veel dank aan Netwerk Aalst en Utopia voor de gastvrijheid!

Ooit deed MNM-dj en ‘Nonkels’-acteur Manu Van Acker een vakantiejob in Plopsaland, waar hij onder meer de personages Plop en Bumbalu speelde. Maar hij werd er ook aangeklaagd omdat hij een kindje geduwd zou hebben (wat overigens niet waar bleek). Van ‘Cars’ bestaan er geen wandelende characters in Disneyland. Als kind speelde Manu ook niet zo graag met auto’s, wél verkleedde hij zich regelmatig als Disneyprinses. Toch heeft deze zevende Pixar-film een bijzonder plekje in zijn hart, al was het maar omdat het een van de eerste films was die hij in de bioscoop zag. We onderzoeken of de wagens in ‘Cars’ hol zijn, want we zien ze nooit langs de binnenkant. We ontdekken waarom we in 2006 al konden weten dat John Lasseter van Pixar een kleine viespeuk is. En we vinden de ware schuldige van die gekke wereld van Cars (en dat is dus niet John Lasseter). (En het gaat ook even over de kortfilm ‘One Man Band’ (2005) die de film destijds vooraf ging.)

Wat doet de Pélé hier eigenlijk, zou Andries Beckers zeggen. Muzikant en Ennio Morricone-connaisseur Tom ‘Pélé’ Peeters en dj, muziekkenner en muziekmaker Jimmy ‘DJ Bobby Ewing’ Dewit (en ikzelf) zijn goede vrienden. En wat doen goede vrienden al eens? Filibusteren over goede films. Pélé kende verrassend genoeg nog ganse scènes uit 'The Incredibles' vanbuiten. Straf, want de film kwam uit op een moment dat hij de tekenfilms al lang ontgroeid was. Maar dat is net het mooie aan Pixar, vindt Jimmy. Dat het voor ouders ook geen straf is om een Pixar-film (mee) te kijken. Jimmy had een speciaal Barbapapa-momentje en Pélé een volstrekt nutteloos weetje over Pez-snoepjes. We hebben het over de 35 explosies, 640 afgevuurde schoten en 189 knoppen die worden ingedrukt. Maar ook over de vele easter eggs, en het ontbreken van een hele belangrijke. (En het gaat ook even over de kortfilm ‘Boundin’ (2003) die de film destijds vooraf ging. De oefenmatchen, zoals Jimmy ze noemt.)

Dit najaar neemt schrijver, columnist en ‘Tater bij de wijn’-podcasthost Elisabeth Lucie Baeten enkele beroemde sprookjes onder handen in een eigenzinnig, hedendaags sprookjesboek. De voedingsbodem van die fascinatie zit ook deels bij Walt, zegt het zelfverklaarde Disneykind. Uit de Pixar-stal koos ze zonder verpinken ‘Finding Nemo’. Een film die uitkwam wanneer ze een coole tiener hoorde te zijn. Gek genoeg, was ze dat ook, toch had ze maar liefst twee exemplaren van de DVD. Als Latijn-nerd dacht ze eerst dat het een filosofisch traktaat betrof: ‘Op zoek naar Niemand’. Ze houdt nog altijd van de Vlaamse versie en bezigt nog steeds quotes uit de film in het dagelijkse leven. We stellen ons vragen als: Waarom is het woord anemoon zo moeilijk uit te spreken? Hoe fout was die tandarts in Sydney? En wat is de grote, biologische onjuistheid in ‘Finding Nemo’? We hebben ook een tong-trek-moment. En er is een beetje Leuven-nostalgie. Sorry, Antwerpen! (En het gaat ook even over de kortfilm ‘Knick Knack’ (1989) die de film destijds vooraf ging.)

Andries Beckers is DJ bij Willy en samen met Alex Agnew co-host van de populaire podcast 'Welcome to the AA'. Hij zit intussen aan de noordzijde van de 40, en voor hem is Pixar een apart segment in het Disneygamma, iets dat altijd een zekere cuteness in hun film krijgen. En deze ‘Monsters, Inc.’ was voor hem een film die hij (op DVD) gebruikte om vrienden, meisjes en misschien vooral zichzelf te imponeren. Dat in tegenstelling tot ‘Toy Story’ die hij geen perfecte film vindt. Op minuut tien van de podcast  beken ik dat ik een Hawaii/aloha-hemd van ‘Monsters, Inc.’ heb. Meer zelfs, ik had het aan op de opname (bewijs via de socials). We hebben het over John Goodman die de betere casting was dan Bill Murray, over de tour de force voor de animatoren om het haar van Sulley te animeren, en over een speciaal ‘Monsters, Inc.’-momentje dat we onlangs samen gedeeld hebben. En Andries merkt ook op dat ik de onhebbelijke neiging heb om uit te pakken met dingen als 'ik heb die regisseur ooit ontmoet' of 'ik ben in de Pixar-studio geweest'. Sorry! (En het gaat ook even over de kortfilm ‘For the Birds’ (2000) die de film destijds vooraf ging.)

‘Toy Story 2’ wordt wel eens vergeleken met ‘The Godfather Part II’. Als in: een sequel die minstens even goed, zo niet béter was dan het origineel. En iemand die deze bétere film een miljoen keer gezien heeft op VHS, is MNM-vedette Esther Nwanu. Ze kan woordelijk scènes naspelen, heeft alle easter eggs gespot en voelt zich vooral verbonden met het personage Rex. En we hebben over de cross-over met ‘Jurassic Park’, dankzij acteur Wayne Knight. (En het gaat ook even over de kortfilm ‘Luxo Jr.’ (1986) die de film destijds vooraf ging.)

'A Bug’s Life' is het kneusje onder de Pixar-films. Voor een tweede film - die dus kwam na het succes van 'Toy Story' - was het zeker verdienstelijk. Toch ken ik niemand die ’m als favoriet zou noemen, zelfs geen top 5 plaats. Jammer, want in 1998 heeft Pixar het zo wel gewonnen van kaper-op-de-kust Dreamworks die met 'Antz' hun idee schaamteloos gestolen hadden, én eerder in de zalen brachten. En ook de animatoren voelden weinig krediet. Wanneer Pixar in 2004 'The Incredibles' aankondigen, zeiden ze: van de makers van 'Toy Story', 'Monsters, Inc.' en 'Finding Nemo'. 'A Bug’s Life' was de enige die ontbrak in het lijstje Gelukkig is er dan Matthieu Colpaert, Press Officer & Digital Marketing Manager bij H&M, maar ook zelfverklaarde Disney/Marvel/Star Wars nerd. En iemand die 'Een Luizenleven' wel op handen draagt. (En het gaat ook even over de kortfilm ‘Geri's Game’ (1997) die de film destijds vooraf ging.)

In het tweede seizoen van Disney Klassiekers bespreek ik elke keer een Pixar-film. Opnieuw in chronologische volgorde, te beginnen met eerste computergeanimeerde langspeelfilm ooit: 'Toy Story' uit 1995. De opname gebeurde met een live publiek in Cinema Cartoon's (Antwerpen), met maar liefst drie centrale gasten: Kawtar Ehlalouch (MNM), Lieven Van Gils (VRT NWS) en Julian De Backer. Voor alle drie gaan Woody en Buzz gepaard met de nodige dosis nostalgie. We onderzoeken of Pixar nu een keurmerk is, of gewoon een tweede Disney. Er wordt een onvergefelijk uitspraak gedaan over ‘Chicken Little’. En we stellen vast dat Tom Hanks zijn neus ophaalt voor het mindere werk. Uiteraard praten we ook over de fenomenale muziek van Randy Newman, en de Vlaamse versie van ‘You've Got a Friend in Me’ door de een dag eerder overleden Arno Hintjens. (En het gaat ook even over de kortfilm ‘Tin Toy’ (1988) die de film destijds vooraf ging.) Vanaf nu elke twee weken een nieuwe Pixar-film in Disney Klassiekers! 

In 2010 haalde Disney de eerder geflopte maar intussen tot cultstatus verheven film ‘TRON’ uit 1982 van onder het stof met een reboot. Cultuurjournalist Ben Van Alboom was de geknipte man voor de organisatie van een Belgische  avant première, mét after party. Op de gastenlijst: seksuoloog Wim Slabbinck. Retrospectief gesproken blijft ‘TRON’ een mijlpaal, als een van de eerste films die zo intens gebruik maakte van digitale animatie, gemaakt op een computer met amper 2MB geheugen. We zagen een Jeff Bridges als posterboy. Maar ook een profetisch verhaal over privacy, data en open source-systemen, stelt Wim vast. Maar ook het ontwerp is bijna te vergelijken met de manuscripten van de monniken. En hij legt een link met het Covid Safe Ticket. Ben weet dan weer dat Tron vandaag een crypto-currency is. De vervolgfilm ‘TRON: Legacy’ was een visueel snoepje, maar kon het het origineel overstijgen? Los van de fenomenale muziek van Daft Punk, natuurlijk. Het is het perfecte opstapje naar het tweede seizoen van de podcast die volgende week start met de eerste Pixar-film, de eerste langspeelfilm die integraal met de computer werd gemaakt. Die eerste uitzending kan je live bijwonen in Cinema Cartoon's in Antwerpen op zondag 24 april, gevolgd door een uitzonderlijke vertoning van Pixars laatste: ‘Turning Red’! Info en tickets: https://cinemacartoons.be/film/69463/Live-podcast-Disney-Klassiekers-%2B-Turning-Red

Intussen heb ik alle klassieke Disney tekenfilms opnieuw bekeken voor deze podcast. Een naam die in die 64 afleveringen regelmatig terugkwam, is deze: Arnold Gelderman (83). Stemregisseur van haast alle goede, Nederlandstalige versies van Disneyfilms. Maar ook stemacteur van personages als Kaa de slang uit ‘Jungle Boek’, Robin Hood uit ‘Robin Hood’, Lumière uit ‘Belle en het Beest’ en natuurlijk, Scar uit ‘De Leeuwenkoning’. Hij vertelt over hoe hij in dit vak rolde, waarom hij per se een Shakespeariaanse acteur voor de geest van ‘Aladdin’ wou, of waarom Timon en Pumbaa uit Vlaanderen komen. Maar ook wat de Amerikanen van zijn werk hebben overgenomen, en wat hij beter niet had gezegd tegen de Disneybazen. Hij trapte op lange tenen en ging uiteindelijk meer voor Dreamworks werken. Zeg niet zomaar ‘stemmetjes doen’. Het is acteren. En Arnold Gelderman is er een absolute meester in.

Deze week geen tekenfilm. Wél een absolute Disney Klassieker: ‘Pirates of the Caribbean’. Van Disneyland-favoriet (1967) tot movie franchise (2003). Uit een kwalitatieve publieksbevraging zijn drie superfans gekomen, die de ride én de film(s) willen bespreken: acteur/regissuer/scenarist/muzikant Andrew Van Ostade, productie-assistent bij De Ensors Ralph Vandamme en cosplayer Birgit Swinnen. De focus ligt op de attractie in Parijs, maar we hebben het ook de spectaculaire nieuwste bootjestocht in Shanghai Disneyland en over de recente aanpassingen die het geheel wat meer 21e eeuw moeten maken. Tot grote spijt van designer X Atencio: This is Pirates of the Caribbean not Boy Scouts of the Caribbean! Verder gaat het vooral over de eerste film ‘Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl’, maar ook over de volgende drie films (en de vijfde die we graag vergeten). Mag Johnny Depp nog een zesde keer meedoen? Verdient de oogrol van Geoffrey Rush geen aparte Academy Awards? En waarom staat de filmmuziek niet op LP? Yo ho, yo ho, a pirates life for me! Savvy?

Anthony Nti, filmschrijver en regisseur. Bijna Oscar-genomineerd voor zijn kortfilm ‘Da Yie’ en - wie weet - bijna Slimste Mens ter Wereld. Zijn favoriete Disneyfilm als kind in Ghana was ‘The Lion King’. Maar een jaar later zag hij ook ‘A Goofy Movie’, opnieuw een favoriet van verschillende luisteraars van deze podcast. We onderzoeken de paralellen in de vader-zoon-relatie tussen Mufasa en Simba, en Goofy en Max. We hebben het over Goofy als dorpsidioot in de Toon Town van Mickey Mouse, over Goofy als volstrekt onverantwoordelijke vader, en de veelgemaakte fout dat Goofy niet Pluto is. ‘A Goofy Movie’ is goed gedecoupeerd, vindt Anthony. Er mogen al eens dure woorden vallen in deze podcast. Misschien was Prince een betere liedjesschrijver geweest, maar verder een prima musical-film. (De kortfilm van Anthony - ‘Da Yie’ - is trouwens te bekijken op VRT NU!)

Op algemeen verzoek haal ik deze week de musicalfilm ‘Heksen en bezemstelen’ in. Gast van dienst is vertrouwd met het musicalgenre, maar kende de film niet. Bart Verbeeck, begonnen op de redactie van Qmusic, later bij Radio 2 en intussen ook uithangbord van de hele VRT, is allicht vooral bekend als Showbizz Bart. Hij is een Disneyfan, verkleedde zich ooit als Elsa voor een Foute Party en heeft een bepaalde Disney-LP grijsgedraaid (en kent die nog steeds integraal vanbuiten). Zijn mantra: musical is uit het leven gegrepen en kan elk onderwerp aan. Dus ook oorlog. Meer dan vier decennia voor Gert Verhulst bracht Walt Disney al een oorlogsverhaal op muziek. Met de schitterende Angela Lansbury in een glansrol!

Verwacht je de komende weken aan enkele speciale afleveringen over bijzondere Disneyfilm. Te beginnen met een marathon van alle Disney Klassiekers die werden uitgebracht in de jaren 1940. Geen hoogvliegers. Nooit uitgebracht in Europa. En door mij bewust overgeslagen in het begin van deze reeks. Daarom: nu alle zes in één keer. Van ‘Saludos Amigos’ tot ‘The Adventures of Ichabod and Mr. Toad’. Ik bespreek ze opnieuw met pineut van dienst: mijn beste vriend Jelle Goossens (Belpop Control). We hebben het over een geile Donald Duck, de vrouwelijke André Brasseur en goedkope geopolitiek. Over body- en fatshaming. Bear fatshaming. Dat affectie tonen bij beren blijkbaar gepaard gaat met het vergoelijken van huislijk geweld. We komen te weten waar de kwalijke basis ligt van ‘Cars’ en ‘Planes’. En we roepen twee keer een hulplijn in: die van Helmut Lotti en Amelie Albrecht. Aan het einde zijn we mentaal leeg. Maar rijker als mens, uiteraard!

Kunstenaar en ballpoint-ninja Polly Pollet heeft iets met Colombia. Ze heeft er gewoond, heeft er haar hart verloren, en heeft er permanent heimwee naar. Dat Disney met ‘Encanto’ een tekenfilm heeft gemaakt over het land, staat daarom al maanden met stip in haar agenda. We hebben het over de liefde van de makers voor de cultuur, hoe alle provincies van het land in de details werden verwerkt en de slimme nummers van ‘Hamilton’-god Lin-Manuel Miranda. En hoe je als meisje alles gedaan krijgt wanneer je je haar over je schouder flipt en je hoofd in 45 graden schuin houdt. De film loopt nog maar net in de zalen, maar voor Polly is het nu al een instant klassieker. (En wie 'm gezien heeft: we don't talk about Bruno!)

De broers Van Ostade waren ooit muzikanten bij School Is Cool. Vandaag zijn ze allebei acteur, regisseur en scenarist. Een combinatie die ze ten volle tot uiting laten komen in hun eigen, leuke griezelfilm ‘De Gebroeders Schimm’ (nu in de bioscoop). Voor Michael en Andrew staat Disney gelijk aan nostalgie, beklijvende verhalen, puppetry, audio-animatronics en themaparken. Geen wonder dus dat het eerste half uur van deze podcast vooral daarover gaat. Het gegeven nostalgie en andere ontbreekt immers bij ‘Raya and the Last Dragon’, een film die nog geen jaar oud is. Maar dat houdt hen niet tegen om de film tot op het bit te fileren, met ruimte voor goeie en minder goeie punten. We hebben het over queerbaiting, plot holes en de Disney Overlords. En we hadden gerust nog een uur langer kunnen doorgaan.

Ingeborg Sergeant werd als kind door haar ouders Mickey Mouse genoemd. De naam Ingeborg lag immers te moeilijk, omdat het echtpaar hun eerste dochtertje met dezelfde naam waren verloren in een ongeluk. Misschien daarom dat de zangeres/presentatrice/coach/entertrainer zich erg verbonden voelt met Disney, alsof haar leven een Disneyfilm is. ‘Frozen’ zag ze nooit, maar dankzij deze ‘Frozen II’ ziet ze enkele paralellen tussen Elsa en zichzelf. We hebben het over magische momenten in het leven, de waarachtige sneeuwpop Olaf (en Samantha), en over de vraag of Elsa al dan niet de eerste LGBTQ+-prinses had moeten zijn. Bovendien gaat het niet zelden over de zin of onzin van vaccineren, met een interessante terugblik op het MNM-incident waarin Ingeborg vertelde dat ze probeerde haar vaccinatiespuitje te ontwijken. Maar onthou vooral deze levensles: als een verhaal slecht afloopt, is het nog niet afgelopen. Ingeborg zet Walt Disney zelfs op dezelfde lijn als Einstein en Ghandi. Waarom? Dat hoor je in deze aflevering van Disney Klassiekers! 

Creative wannabe en dj Hakim Chatar kreeg zijn eerste Disneyfilm - ‘The Lion King’ op een paarse videocassette - van de huisdokter. Qmusic/Q-Downtown presentatrice en dj Jolien Roets herinnert zich diezelfde film als haar eerste bioscoopervaring. Allebei droomden ze ervan ooit een stemmetje te mogen inspreken, alleen Jolien is daar al in geslaagd. In ‘Ralph Breaks the Internet’ spreekt ze de stem in van Shank. We hebben het over het nut van happy endings, waarom Kylo Ren geen verwend nest genoemd mocht worden en over Rickrolling. Het gaat bij momenten ook erg diep, alsof deze Disney Klassiekers plots een aflevering van ‘De afspraak’ is geworden. Hakim doet aan het einde ook een oproep aan Disney: cast hem in de rol van Buzz Lightyear in de nieuwe Pixarfilm ‘Lightyear’! 

Dichter en docent Stijn De Paepe (Arteveldehogeschool) heeft altijd een boontje gehad voor Mary Poppins. Vooral dan van actrice Julie Andrews. Het was misschien zelfs de eerste Disneyfilm die hij gezien heeft. Als kind verkleedde hij zich in de garage als Bert, inclusief rieten wandelstok en strooien hoedje. Maar ook de nieuwe Poppins in de vorm van Emily Blunt vindt hij practically perfect in every way. Ook al zitten er minder subtiliteiten en minder goede songs in de nieuwe film. Intussen zag hij ‘Mary Poppins Returns’ al twee keer, de originele minstens dertig keer. Daarom dat hij ‘supercalifragilisticexpialidocious’ ook probleemloos kan uitspreken. Ook nog deze oproep: mocht iemand ooit het gele meetlint van Mary of de lage broek van Bert ergens te koop vinden, laat het hem weten!

Stina De Roeck is leerkracht, docent kinderyoga, maar vooral ook een grafisch toptalent. Haar favoriete, recente Disneyfilm is ‘Vaiana’, ofte ‘Moana’. In Europa mocht de film niet uitkomen onder dat laatste, omdat een Italiaanse pornoster die naam al eigen had gemaakt. Vaiana is het werk van twee Disney-oudgedienden, John Musker en Ron Clements, verantwoordelijk voor ‘De kleine zeemeermin’ en ’Aladdin’. Met muziek van Lin-Manuel Miranda is dit een gedoodverfde classic. En met Heihei heeft de film misschien wel de leukste sidekick van de laatste jaren.

Sam De Bruyn is behalve radio dj, tv host, podcastmaker, reisblogger en kersvers uitbater van zijn eigen webshop Skolto ook een veelgevraagde stemmetjxsacteur. Althans voor kleine rolletjes, maar wel al regelmatig voor Disneyfilms. Zijn favoriet? Het obese politie-luipaard Clawhauser in ‘Zootropolis’, ofte ‘Zootopia’ zoals de film in de VS uitkwam. Het is een hedendaagse Robin Hood, waarin dieren mensenkleren dragen, mét een maatschappijkritisch kantje. Enige minpunt: er zit geen enkel goed liedje in. Sorry, Shakira! Als je als superster een nummer zingt voor Disney, doe het dan tijdens een sleutelscène. Verder komen we te weten waar het meeste mee te verdienen valt als stemacteur. Welke URL’s in het bezit zijn van de BV De Bruyn? En waarom vond de kleine Sam ‘Pocahontas’ zo leuk? 

Het wordt een verwarrende aflevering met twee Jeroenen, die elkaar kennen van de Belgische Improvisatie Liga: Jeroen Heremans, leraar en zelfverklaarde geek (Geekmyclass.be) en Jeroen Baert, computerwetenschapper en... zelfverklaarde geek (Nerdland.be). Deze week: de op een Marvel-comic gebaseerde tekenfilm ‘Big Hero 6’, over een groepje jonge wetenschappers in de futuristische metropool San Fransokyo. Volgens Baert is het een meta-film, zeker wanneer we deze plaatsen in de wereld van de superhelden. Het is een film met veel humor, onder meer dankzij de slapstick van de opblaasbare EHBO-robot Baymax. En wat is dat toch met de boezem van Aunt Cass?

Klara-presentatrice Heidi Lenaerts heeft Disney altijd leuk gevonden. Haar favoriet als kind was ‘Bambi’, een verhaal dat ze elke speeltijd navertelde op de speelplaats van de kleuterschool. De recente films bekijkt ze samen met haar twee dochters. Niet verwonderlijk dat ‘Frozen’ een favoriet is. Twee zussen. Maar ook: ware liefde die eens niét van een prins komt. De zussen (en mama) hebben heel wat ‘Frozen’-boeken, maar ook poppen én jurken. Heidi zelf is nog Anna geweest op een kinderfeestje dat ze organiseerde in ‘Frozen’-thema. Op vrouwenweekend gaat ze zelfs op de tafel staan, wanneer ‘Let It Go’ op de boxen schalt. Voor Heidi lijkt Disney gelijk te staan met wenen. En ook heel hard lachen, vooral met Olaf. 

Maureen Vanherberghen (Qmusic, ‘Vlaanderen Vakantieland’) en Sieg De Doncker (‘The Voice Kids’, ‘Een frisse start’) zijn helden. Professionele helden, in de gelijknamige Ketnet-serie, -film en binnenkort ook -theatershow. En ze zijn ook Disney-fans. En, wat handig is voor deze film: hij is ook een fervent gamer, dus iemand die de referenties in deze ‘Wreck-It Ralph’ begrijpt. Maar, zo bleek, ook een fanatiek snoeper. Wat dan weer nuttig is bij het bekijken van de scènes in het fictieve computerspel Sugar Rush, en iets minder voor de flatulentie, maar dat ter zijde. “Eigenlijk is deze film een puur orgasme voor mij.” Dixit de posterboy van ‘Helden’. En aan het einde heeft Maureen nog een belangrijke oproep voor de Disney-community. (Noot: dochter Nelle heeft niet afgezien van deze opname!)

(THIS EPISODE IS IN ENGLISH) Bij deze 50e jubileumaflevering hoort een extraatje, een Zoom-gesprek met Kevin Kidney. Hij is designer, illustrator, beeldhouwer, paper artist, model builder en puppeteer. En hij werkt voornamelijk voor Disney, vanuit zijn studio op een steenworp van het originele Disneyland Park in Anaheim (Californië). Als student deed hij er vakantiejob, als skipper van de ‘Jungle Cruise’ en als host van ‘Walt Disney’s The Enchanted Tiki Room’. Vandaag ontwerpt hij parades, merchandise, en hij bouwde een deel van de inrichting van Trader Sam's Enchanted Tiki Bar, een op de attractie gebaseerde cocktailbar in het Disneyland Hotel. Allemaal samen: In the tiki tiki tiki tiki tiki room!

Mijn favoriete Disneyland-attractie is ‘Walt Disney’s Enchanted Tiki Room’. En wat een toeval, die van comedyman Fokke van der Meulen ook. Voor deze vijftigste aflevering wou ik naar de kelder van zijn Café The Joker. Maar hij wou naar het Tiki-pad in Dendermonde. Fokke noemt deze Disneyland-classic “nog achterlijker dan de Efteling, maar het leukste wat er is”. Onbegrijpelijk dat ze deze niet in Parijs hebben gebouwd. We hebben het over de papagaaien, of zoals Fokke ze noemt: de perrets. We komen te weten dat raketgeleidingstechnologie ook voor leuke doeleinden is gebruikt. We stellen ons de vraag: wat hebben kabouters met tiki te maken? En kunnen we rondlopen in Dendermonde zonder Amelie Albrecht te bezoeken? (Er hoort een extraatje bij deze aflevering, ook te vinden in je favoriete podcast-app.)

Comedian, B-girl en dj Soe Nsuki heeft als kind alle Disneyfilms in het Nederlands bekeken bij haar grootouders. Een uitstapje naar Disneyland zat er toen niet in, maar dat heeft ze als dertiger meer dan goedgemaakt. Vandaar dat deze podcast in het begin ook even ontspoort in een Disney-, themapark- en ‘Star Wars’-uiteenzetting. Maar samen bespreken we ook een onder de radar gebleven, redelijk recente ‘Winnie The Pooh’-film die in 2011 even in de zalen geweest. Deze allerlaatste met de hand getekende film van de Walt Disney Animation Studios, maakt deze film een échte Disney Klassieker, méér dan de drie andere Disneytoon Studios ‘Winnie’-sequels. Ook al hadden we deze nooit eerder gezien. We hebben het over de link tussen Winnie en de Beastie Boys, het keppeltje van Christopher Robin en de genderidentiteit van Knorretje en Uil. Is Teigetje de Conner Rousseau van Honderd Bunderbos? En aan het einde is er natuurlijk honing. Niet voor iedereen, wel voor Winnie de Poeh. Drommels!

Gentenaar Marlon Nowe begon in 2006 te werken voor de Walt Disney Animation Studios, exact op het moment dat er sprake was de boel te sluiten. Maar onder leiding van nieuwe bazen - dezelfde van Pixar - kreeg de oerstudio weer zuurstof en werd er jong talent aangeworven, waaronder Marlon. Hij werkte onder meer op ‘Bolt’, ‘Wreck It Ralph’ en ‘Frozen’. Maar vooral op ‘Tangled’ (bij ons uitgekomen als ‘Rapunzel’). Een film waar hij mocht werken met animatielegende Glen Keane. Een waarvan de nieuwe garde vooral wou vermijden een tweede ‘Chicken Little’ te maken. Hij heeft het over het haar van Rapunzel dat altijd in de weg ligt, waarom ze een pan als wapen gebruikt, hoe hij Flynn Rider heeft benaderd als Indiana Jones, en de complimenten die John Lasseter hem daarvoor heeft gegeven. En toch besluit hij tien jaar later de studio te verlaten. Opnieuw met een spectaculaire passage voor plein publique, waarin hij The Walt Disney Company verweet zijn eigen waarden niet voorop te stellen voor zijn werknemers: namelijk familie voorop stellen. Vandaag is hij oprichter van online animation workshops bij Animsquad, opleidingshoofd van de animatietak van de Art Center College of Design in Pasadena, en hij werkte recent mee aan de videogame ‘Overwatch 2’. Oh, en het gaat ook even over de dingen waar België bekend om staat in Hollywood: bier, chocolade en... wapens van FN.

‘De Standaard’-journalist Anouk Torbeyns was ooit helemaal in paniek toen er op maandag geen aflevering van deze podcast verscheen. Haar collega Karlien Beckers mocht eerder al eens mee op roadtrip naar Disneyland Paris. Vandaag bespreken we samen ‘De prinses en de kikker’. Lazen mensen in 1912 méér dan alleen krantenkoppen? Waarom blijft Karlien spreken van Tiany en niet Tiana? Zou Beyoncé een goed hoofdpersonage geweest zijn? En is het wel een prinsessenfilm? Tenslotte is er niemand prinses wanneer er kikkers gekust moeten worden. Zoveel levensvragen!

Behalve vroege vogels en topradiomakers bij Qmusic zijn Dorothee Dauwe en Vincent Vangeel ook grote Disneyfans. En ze zijn een topkoppel, wat de ontboezemingen in deze podcast natuurlijk enorm faciliteert. Vooral Vincent leert zichzelf kennen, door diep te graven in zijn Disneyhart. Ze komen we te weten dat hij houdt van handgetekende animatie, prinsessen en muscialliedjes. Ergens krijgt hij het besef dat Walt Disney zelf nooit van ‘The Lion King’ heeft gehoord. En hij wijst met de vinger naar diezelfde Walt voor de teloorgang van de vleesindustrie. Jawel, zo diep gaan we. Voor Dorothee werd het allicht een vermoeiende avond. Binnenkort zijn ze heel even samen te horen in de ochtendshow van Q. Maar de primeur is voor deze podcast. Want ook Disney Klassiekers sounds better with you!

Don’t try this at home! Om de Disneyfilm uit de donkere Post Renaissance periode te coveren, heb ik deze vijf films na elkaar bekeken: ‘Home On The Range’ (2004), ‘Chicken Little’ (2005), ‘Meet The Robinsons’ (2007), ‘Bolt’ (2008) en buitenbeentje ‘The Wild’ (2006). Ik bespreek ze met pineut van dienst: mijn beste vriend Jelle Goossens (Belpop Control). Hij wist op voorhand van niks, maar hield uit kameraadschap gewoon één volledige dag voor mij vrij. Uiteindelijk ziet Jelle er de maatschappelijke meerwaarde van in, iemand moest het doen. Ergens onderweg duikt er een oude bekende op: #watdoetdePeléhiereigenlijk? En aan het einde ranken we deze vijf terecht vergeten films in een top 5. Let op: dit is géén endorsement.

Uit onze eerste aflevering samen bleek dat Alina Churikova een ontembare liefde voelt voor acteur Joaquin Phoenix, niet toevallig een stem in de Disneyfilm van deze week. Maar dat voelt ze ook voor acteur Tijmen Govaerts, bekend uit ‘Muidhond’ en binnenkort in ‘Kom hier dat ik u kus’ en ‘1985’. In de hoofden van Alina en Tijmen was ‘Brother Bear’ een populaire film onder de kinderen van toen. We komen te weten wat de mode was kort na de laatste ijstijd, dat er nooit prehistorische muurschilderingen zijn gevonden in Noord-Amerika (maar wil dat zeggen dat ze niet bestonden?) en welk totem Tijmen had bij de scouts. Op zijn beurt mag hij voor Alina een totem uitkiezen: een geit. En er is een link met ABBA. Gek, want voor de muziek tekent opnieuw Phil Collins. Tijmen is fan. Tijdens een nachtje met vrienden durft hij al eens nummer van de man te draaien uit ‘Tarzan’. Al begrijpt Alina wel waarom er deze keer ook Tina Turner wordt bijgehaald: om het wat meer ‘happy hey hey’ te maken. Tell everybody I’m on my way!

‘Piratenplaneet: De Schat van Kapitein Flint’ was niet bepaald een succes, toch heeft het z’n fans. Mensen zoals Shalini Van den Langenbergh, Nostalgie-dj en -producer en host van de Harry Potter-podcast ‘The Sorting Hat Revisited’. Hoofdpersonage Jim Hawkins is misschien wel een soort Harry, nokvol daddy-issues en een zeker underdog- en bad ass-gehalte. Of zoals Shalini het zelf eerder schreef op Twitter: “Jim Hawkins was voor mij wat James Dean was voor de bakvissen in de jaren '50. HE MADE ME FEEL THINGS.” En als deze film ons iets heeft geleerd, is het wel dat alle modeverschijnselen terugkomen. Zelfs eeuwen later. (De aflevering van volgende week gaat trouwens over ‘Brother Bear’, ik had me vergist tijden de opname.)

“Wat ik mij echt afvraag: wanneer komt Helmut Lotti nog eens in de podcast? Ik kan me zelfs niet meer herinneren hoeveel lockdowns dat geleden is.” Deze tweet van een luisteraar loog er niet om, alleen, Helmut is momenteel druk in de weer met een nieuw album. Daarom: hier is Marieke van Hooff, vriendin van, maar vooral ook actrice, muzikante en auteur van tal van jeugdboeken (‘De Frutsels’, ‘Vincent de vis’, ‘Mol bouwt een raket’)! Als expert inzake kinderverhalen en -cultuur kan zij als geen ander inschatten wat ‘Lilo & Stitch’ zo bijzonder maakt. En Marieke had het geluk om deze film nokvol Elvis Presley-nummers te bekijken met The King van Vlaanderen. Die had ‘m nog nooit gezien, maar heeft zich blijkbaar kapot gelachen met die gekke Elvis-impersonator!

“Als je nog niemand hebt voor jouw episode over 'Atlantis: The Lost Empire' of 'Treasure Planet', dan stel ik me gaarne kandidaat als gast.” De eerste aflevering van Disney Klassiekers stond nog geen dag online en schrijver/journalist/Lazerdisk-enthousiast Julian De Backer zat al in mijn mailbox. Goed nieuws, want de fans van ‘Atlantis: De verzonken stad’ zijn niet dik gezaaid. Disney behandelt haar recente box office flops dan ook té stiefmoederlijk, vindt Julian. Dat was vroeger wel anders, denk maar aan ‘Pinocchio’ of ‘Sleeping Beauty’. We leggen een link met Waldek in ‘Thuis’, bespreken een van de grootste crimes of our time (dat Michaël Pas vervangen is als Kuifje) en besteden iets te veel aandacht aan merchandise. Verder: mocht er nog iemand nog stickers van het ’Atlantis’-Paninialbum, mail ons! (En aan het einde weet Julian van geen ophouden.)

Disneyland Paris-medewerker Jasper Vandendriessche neemt podcast-gast Karlien Beckers (cultuurjournalist De Standaard) mee naar zijn favoriete attractie ‘Phantom Manor’. Download deze extra via je favoriete podcastapp wanneer je zelf naar het park trekt. Zet de aflevering op, net voor je in het wagentje - ofte de ‘doom buggy’ - stapt. Op die manier dient de opname als de perfecte audio guide door het Parijse Haunted Mansion! Join now the spirits in nuptial doom: a ravishing bride… a vanishing groom!

Voor de veertigste aflevering neem ik mijn vrienden mee naar Disneyland Paris. Ambassadeur Giona Prevete vertelt ons wat zijn prestigieuze job inhoudt en wat de afgelopen zeven maanden van sluiting heeft gedaan. Enquêteur Jasper Vandendriessche neemt ons mee naar zijn favoriete attractie ‘Phantom Manor’. En fan Gaëtane De Waele (everycharacter.com) wil deze heropening na corona voor geen geld missen. Intussen probeer ik mijn eigen liefde voor Disneyland over te dragen op mijn gezelschap: Jasmin Mazarine De Waele zat al in aflevering 8 (‘Alice in Wonderland’), Jelle Goossens (Rikolto, Belpop Control) passeert binnenkort nog eens - al weet hij dat zelf nog niet - en Karlien Beckers (De Standaard) zorgde de afgelopen weken al meermaals voor de nodige animo tijdens onze persoonlijke kijksessies van de Disneyfilms. Bij grote interesse leggen we de volgende keer een bus in. To all who come to this happy place, welcome!

MNM-dj en Ketnet-wrapper Sander Gillis moest ooit op de filmschool een vurig pleidooi houden voor zijn favoriete film. Hij koos ‘Keizer Kuzco’, niet bepaald hip voor een jongvolwassene. Tv-maker Geerard Van de Walle is dan weer de geestelijke vader van Ketnet-held Olly Wannabe. Volgens Geerard is er geen Olly zonder Kuzco. Meer zelfs, wanneer hij nieuwe projecten aangaat, vraagt hij iedereen met wie hij inhoudelijk gaat samenwerken om eerst naar deze film te kijken. Kwestie van de neuzen in dezelfde richting te zetten qua van-de-pot-gerukte humor. Nochtans is het verdict van Olly Wannabe niet mals: saai, saai, saai! Supersaai!

Lieven Scheire had nog nooit van Disney’s ‘Dinosaur’ gehoord. Misschien omdat de film na ‘Platvoet en zijn vriendjes’ en ‘Jurassic Park’ wat laat op het dino-feestje is aangekomen. We praten over betweterige iguanodons, bodybuilder eekhoorns en primaten die nooit hebben samengeleefd. Maar we hebben het ook over prehistorische muggen die bewaard zijn gebleven in hars. Want helaas, wat ‘Juarssic Park’ ook moge beweren, het dino-dna is na een miljoen jaar al verloren gegaan. En Lieven kan het weten, want hij heeft zo’n mug-in-hars in zijn bureau liggen. 

Pieter De Poortere is de geestelijke vader van stripfiguur Boerke, die sinds kort ook een eigen animatiereeks heeft op Canvas. En de tekenaar mocht als eerste Belg ooit ook een officiële Mickey Mouse-strip tekenen: ‘Super Mickey’. Stof genoeg om een hele aflevering te vullen, maar we hebben het ook over een Disney-film: ‘Fantasia 2000’, de sequel op de enige klassieker waarin Mickey Mouse zelf meespeelt. En als kunstzinnige mozaïekvertelling ook volledig woordeloos. Net als Boerke.

Stand-upcomedian Amelie Albrecht durft op een onbewaakt moment al eens meezingen met Disneyliedjes. In het Nederlands, want ze bekijkt haar Disneyfilm nog altijd het liefst in een gedubte versie. Ze heeft zelfs een bloedhekel aan mensen die beweren dat ze Disneyliedjes alleen maar in het Engels kennen. Al is ‘Tarzan’ een uitzondering op haar regel, toch op vlak van de liedjes, maar daar zit zanger/muzikant Phil Collins allicht voor iets tussen. Ze heeft het ook niet voor ‘Wall-E’, wat bewijst dat ook de controversiële meningen niet worden gemeden. Over Tarzan: waarom heeft die zo’n rechte kaak, waarom gaat hij ongegeneerd tussen de borsten van Jane liggen en hebben ze veilige seks gehad tijdens hun intiem momentje? Stond de Tarzan-roep al beschreven in het boek? Maar ook: hoe lang kan het kleed van Jane er zo ongekreukt blijven uitzien? En kan Google Translate apentaal? I wanna know about these strangers like me!

StuBru-presentatrice Fien Germijns houdt niet van Disney, maar wel van ‘Mulan’. Dat is de eerste (en enige) Disneyfilm waarin het woord crossdresser wordt gebruikt. Het nummer ‘Reflection’ doet misschien zelfs uitschijnen dat het meisje zich niet comfortabel voelt met haar geslacht. We hebben het over de crush van Mulan én Fien: Li Shang. Fien belooft ook iets te laten weten als ze de volgende nacht van hem droomt. (Ik heb niks gehoord.) Verder hebben we het ook iets te vaak over Gene Bervoets, ontdekt Fien pas aan het eind van de podcast dat de film op een bestaand Chinees verhaal is gebaseerd en blijken bitterballen geen synoniem voor loempia’s. Mysterious as the dark side of the moon!

Acteur Dominique Van Malder volgde Grieks-Latijn op de middelbare school, dus is hij de geknipte expert voor deze Griekse tragedie. Samen met regisseur Wannes Destoop bedacht hij Canvas-reeks ‘Albatros’ waarin aanvankelijk... Disney-liedjes gingen zitten! Een topduo voor deze topfilm. Na deze afleveringen weten we nog altijd niet waarom Disney een loopje nam met de Griekse waarheid, noch waarom het de Romeinse naam van het personage heeft gehanteerd (Hercules in plaats van Heracles). Maar we vinden wél een antwoord op de vraag waarom er in het oude Griekenland gospel worden gezongen. Het gaat ook over obscene dingen doen met de dochter van de directeur, over de grootste hit van Boyzone en over de aversie voor het woord renderen. And that's the gospel truth!

Als kind had tv-maker Kamiel De Bruyne (bedenker van ‘Sorry voor alles’) een boontje voor Esmeralda uit ‘De Klokkenluider van de Notre Dame’. Net als Quasimodo en quasi elk ander personage in de film, trouwens. We ontdekken dat de Notre Dame het in 1502 ook al niet zo nauw nam met brandveiligheid, en er scheelde toen wat met het juridisch systeem van Parijs. Daarnaast zoeken we uit wie de Vlaamse Esmeralda mag spelen in de stage musical. Topsy turvy!

MNM-dj Kawtar Ehlalouch (‘De Grote Peter Van de Veire Ochtendshow’) heeft als kind de VHS van ‘The Lion King’ zò vaak gedraaid, dat de band versleet en haar ouders een nieuwe moesten kopen. Maar het meest herkende ze zich in ‘Pocahontas’: eindelijk een Disney-prinses met een kleurtje. En er zit haar favoriete Disneyliedje in: ‘Colors of the Wind’. We praten over historische (in)correctheid, een mogelijk queer personage en de oorsprong van Aspirine. Zijdelings hebben we het ook over Megan Thee Stallion, Justin Bieber en onze gemeenschappelijke liefde voor Ariana Grande. Thank U, Next!

Toegegeven, Jelle De Beule was niet de eerste keuze voor deze aflevering. Dat was Filip van België, de koning voor ‘De leeuwenkoning’. Maar helaas kon er geen positief gevolg aan de vraag gegeven worden, al wenst de vorst wel alle succes met dit “sympathieke project”. Jelle is de geknipte troonopvolger. Als student animatie was het zijn droom ooit bij Disney te gaan werken, maar dan kwam computeranimatie op. Verwacht je aan een bijwijlen zéér nerdy gesprek over animatie. Maar met héél veel comic relief, niet in het minst in de vorm van Jelle die werkelijk alle stemmetjes kan en elke dialoog ként. Rond 75 minuten wordt het ook redelijk expliciet. Be prepared!

Adriaan Van den Hoof en Fokke van der Meulen zijn allebei grote fan van Robin Williams, de komiek die de stem van Geest heeft ingesproken in ‘Aladdin’. En Gilbert Gottfried, Iago in de film, is natuurlijk ook een grote held. Samen komen we alles te weten over de verloren Disney Cinema in Brussel en de Picasso die Williams als goedmakertje van The Walt Disney Company kreeg. We vinden antwoorden op levensvragen als ‘hoe verschrikkelijk is de Guy Ritchie-remake’ en ‘hoeveel Amerikanen zouden het koninkrijk Agrabah willen bombarderen’. We maken ook kennis met de Disney Dub Man én Fokke geeft aan het eind nog een strip weg.

Nooit eerder kreeg ik zoveel mails nog vòòr een aflevering online stond. ‘Belle en het Beest’ zit in onze harten, en om het te zeggen met de woorden van luisteraar Hanne: “Ik hoop dat dit pareltje met zorg wordt behandeld.” De goede handen daarvoor zijn van illustrator Jeroen ‘Zwoltopia’ Van Zwol (tweede keer!) en filmcomponist Hannes De Maeyer (‘Black’, ‘Torpedo’, ‘Professor T.’). Twee kenners van Disney én van soundtracks. En precies de muziek vind ik zelf het hoogtepunt van deze film. Geen Belle zonder ‘Belle’, ‘Be Our Guest’, ‘Something There’ en natuurlijk... ‘Beauty and the Beast’. Allemaal dankzij de betreurde Howard Ashman en Alan Menken. Opgenomen in een écht kasteel. Kom! Er! Bij!

Wanneer ik komiek en ‘De ideale wereld’-bijzit Lukas Lelie vroeg om de ‘De Reddertjes’ te bespreken, vroeg hij meteen: “Mag het ook de sequel zijn?” Daarom is hij deze week te gast in de aflevering over ‘De Reddertjes in Kangoeroeland’. Als cross-over met zijn ‘Standaard Koekhandel’ proeven we eerst de populairste koek van Australië. En mijn redactie had ook een weetje: Australiërs eten deze koek bij koffie, thee of porto. Daarom waagt Lukas zich aan de beruchte Tim Tam Slam, niet met koffie maar... met porto. Verder blijkt Lukas ongegeneerd fan van ‘Buffy the Vampire Slayer’ en Céline Dion, zag hij nooit het begin van ‘Hercules’, én kent hij de correcte snelheid van voortspoelen. Een verloren kunst sinds het verdwijnen van de VHS.

Toen ik Siska Schoeters vroeg wat haar favoriete Disney tekenfilm was, zei ze zonder verpinken: Ariel. Met ‘The Little Mermaid’ belanden we in de zogenaamde Disney Renaissance. De film roept ook tal van vragen op. Hoe worden zeemeerminnen geboren? Is Ursula een octopus of een inktvis? Zit er in ‘The Little Mermaid’ het eerste homoseksuele personage van de Disneywereld? Heeft Meghan Markle gelijk als ze zichzelf met Ariel vergelijkt? En wie is er de Ariel ten huize Schoeters? We gaan geen onderwerp uit de weg in deze aflevering van Disney Klassiekers!

Cultuurjournalist en kind van de eighties Ben Van Alboom had ‘Oliver & Company’ nog nooit gezien. Nochtans een kolfje naar zijn hand. Het gaat over 1/ een kat, 2/ New York en 3/ het heeft de stem van popster Billy Joel. En zoals Ben het zelf zegt: “Ja, beste kindertjes, Billy Joel was een hippe muzikant.” Het begon als een ondankbare taak, maar op minuut veertien wordt het woord “meesterwerk” al in de mond genomen. En er wordt een vergelijking gemaakt met Blur en Oasis. 

‘Who Framed Roger Rabbit’ behoort niet tot de eigenlijke Disney Canon maar is een onmiskenbaar meesterwerk dat de deur heeft opengezet naar de heropleving van de tekenfilm. Cartoonist Lectrr beschouwt de film als een grote inspiratie en heeft zelfs de soundtrack grijsgedraaid. We hebben het over de bijzondere smeltkroes van franchises, het gevaar voor nieuwe inkapselingen in het Disney-universum, hoe je borsten moet animeren, het debuut van de stem van Bart Simpson en waarom er geen vraagteken in de titel mocht staan. I'm not bad, I'm just drawn that way.

Visual artist Caroline Vermeir (Studio Caro) heeft de VHS van ‘De Speurneuzen’ als kind grijsgedraaid. Pas jaren later - dankzij de BBC en Benedict Cumberbatch - ontdekte ze dat het hoofdpersonage Basil of Baker Street gebaseerd is op de verhalen van Sherlock Holmes. We hebben het in deze aflevering over de legendarische stem van Vincent Price, de bijna geschrapte burleske scène met Miss Kitty Mouse en de schitterende melodieën van gelegenheidscomponist Henry Mancini. En we onthullen het geluid dat een vleermuis maakt wanneer die wordt opgepeuzeld door een kat! 

Lego-watcher en brickfluencer Peter De Smet was als kind grote fan van ‘Taran en de toverketel’, nochtans een Disneyfilm waarvan geen Lego-set bestaat én die weinig potten noch ketels brak aan de bioscoopkassa. De ‘klassieker’ waar 12 minuten uit gecensureerd werden en die Disneybazen nog het liefst hadden doen verdwijnen. Ondanks het feit dat Tim Burton eraan heeft meegewerkt, er een zombieleger wordt opgewerkt en er een kikker in een pompeuze boezem verdwijnt. En wat is dat toch met Disney en donkere bossen? Peter en ik zoeken het uit!

Acteur en ‘Gremlins Strike Back’ podcast co-host Sven De Ridder schuift aan om te praten over zijn favoriete Disneyfilm: ‘Frank en Frey’. Niet toevallig een film die hij als 7-jarig jongetje in de bioscoop heeft gezien. Een verhaal over twee vrienden die niet wisten dat ze eigenlijk elkaars vijanden moeten zijn. Wie weet zelfs met een verborgen ‘Brokeback Mountain’ moment. Verder hebben we het over jachtgeweren, het gat in Svens Disneycultuur en de oorsprong van het woord boomer.

In een liefdesbrief dankte actrice/model/producer Lauren Versnick haar lief voor de Disney-klassiekers die ze in de auto spelen. Dat lief is dan weer presentator van ‘Da’s liefde’ op VTM, een programma van tv-maker Sofie Peeters. Daarin werden onlangs de tekenfilms van Disney op de korrel genomen, omdat ze kinderen een verkeerd beeld geven van liefde. In deze aflevering babbelen we over ‘De Reddertjes’, babbelen met dieren, de preutsheid van muizen, diversiteit en het glazen plafond. Maar ook over Disneyfilms kijken met hoofdpijn.

Sinds zijn eerste doortocht in deze podcast (aflevering 2: ‘Pinocchio’) krijg ik regelmatig berichtjes van Helmut Lotti of hij niet nog een keer centrale gast mag spelen. Voor deze 20e jubileumspecial zet ik hem naast muzikant Tom ‘Pele’ Peeters, om het te hebben over een film uit hun jeugd: ‘Peter en de Draak’. Is het een draak van een film, of niet? De meningen zijn verdeeld. Bestaat Passamaquoddy echt? Of was het Squasamapossy? Of misschien zelfs Squirtamapussy? En kom je ook te weten: één van de gasten zag nog nooit ‘The Lion King’, de andere nog nooit ‘Star Wars’. Wie is wie? 

Winnie The Pooh deed me meteen denken aan het boek ‘The Tao of Pooh’ van Benjamin Hoff. Dat legt de basisprincipes van het filosofische taoïsme uit aan de hand van de gele beer. Wiskundige en filosoof Jean Paul Van Bendegem was dan ook opvallend enthousiast om aan deze aflevering mee te werken. “Dat boekje moet ergens in mijn bibliotheek staan dus ben ik naarstig aan het zoeken waar precies, een hele onderneming.” Spoiler: het is hem gelukt. En verder hebben we ook gebabbeld over fascisme, epileren en zijn lidmaatschap van The Sherlock Holmes Society of London. Allemaal dankzij die malle ouwe beer!

Dieren hebben altijd een belangrijke rol gespeeld in de tekenfilms van Walt Disney. Toch is Robin Hood de eerste waarin ze zich zo uitdrukkelijk gedragen als mensen, inclusief mensenkleren. Het is de lievelingsfilm van digitaal creatief en Computer Club-podcasthost Thomas Smolders en wel om drie redenen: het hoofdpersonage, de setting en het tempo, die anders zijn dan in andere Disney-tekenfilms. Jodeladi jodelee, wat een mooie dag!

Filmkenner Britt Valkenborghs wou heel graag ‘The Aristocats’ bespreken, maar bij het herbekijken besefte ze dat het misschien toch niet de béste film is van Walt Disney. Al gaat er natuurlijk niets boven de schattigheid van de drie kittens, de jazzy soundtrack en liedjes, en de prachtige stem van Louis Neefs in de Nederlandse versie. Wist je trouwens dat er in Japan op 22 februari Marie Day wordt gevierd, naar het witte katje uit ‘De Aristokatten’? 

Een aflevering over de favoriete tekenfilm van mijn moeder, dus het mag goed zijn. Daarom niet één, maar twee centrale gasten: Jimmy Dewit en Ronny Mosuse. We hebben het gehad over het verschil tussen ‘jungle’, ‘oerwoud’ en ‘Schwarzwald’. Over meisjes die vriendschappen kapot maken. En de Disney-truc die ook Hugo Matthysen zich heeft eigen gemaakt. Maar ook over wat je van beren leren kan, of Baloe nu bruin, grijs of blauw is en waarom Louis Armstrong niet mocht meedoen in de stemmencast. The bare necessities of life will come to you! 

Acteur Koen De Bouw had ‘Mary Poppins’ - een film uit zijn geboortejaar - nog nooit gezien. Hij dacht eerst van wel, maar kwam al snel tot de conclusie dat het collectieve geheugen anders werkt. En dat ligt allicht aan de legendarische prestaties van Julie Andrews en Dick Van Dyck, de vele liedjes van de Sherman Brothers, en dat haast onuitspreekbare woord supercalifragilisticexpialidocious. Het belooft een jolly aflevering te worden, met Mary én Koen.

In de aanloop naar kerst doen we een specialleke, met Alex Agnew en Andries Beckers van Welcome To The AA. We praten over ‘Tim Burton’s The Nightmare Before Christmas’ (1993). Maar ook over de bedroevende kwaliteit van DVD, de kleuren van de BRT en de hoop op een superheldenmusical. En natuurlijk over de muziek van Danny Elfman en zijn Oingo Boingo. Het scheelt niet veel, of de kerels nemen gewoon de hele show over.

Journalist en 'Lunatic'-auteur Katrin Swartenbroux is weg van 'Merlijn de Tovenaar'. Een Disneyfilm die een loopje neemt met het verhaal van Koning Arthur en de Ridders van de Ronde Tafel. Met een verstrooide magiër die de wonderen van de toekomst al heeft gezien: de gedrukte krant, het vliegmachien én reclameblokken op televisie. "De meest getikte tekenfilm", aldus Katrin. En ik geef haar graag gelijk.

Naar eigen zeggen is animatie niet haar forte. Toch leren we deze aflevering heel wat bij van KASK-filmhistoricus en Cinema Canvas-expert Anke Brouwers. Toen ze als kind ‘101 Dalmatiërs’ zag, wou ze ook zelf zo’n hondje, maar uiteindelijk kreeg ze een kat. Maar dat houdt haar niet tegen om deze getekende dieren in de historische context van bekende filmhonden te plaatsen.

Met sopraan en ‘Vive le vélo’-pianist Astrid Stockman praat ik deze week over VHS-films van de Aldi, veel te luid lachen in de bioscoop en dromen van Disneyland Paris. Geen toeval dat we het hebben over ‘Sleeping Beauty’ ofte ‘Doornroosje’, de prinses die in het park vereeuwigd werd met haar eigen kasteel. Bovendien is de muziek van deze film gebaseerd op het ballet van Tsjaikovski. En toch had Astrid deze film nooit eerder gezien...

Hoewel Walt Disney zich amper heeft gemoeid met de productie van ‘Lady & The Tramp’ is het toch een op en top Walt-verhaal, vindt illustrator Jeroen Van Zwol (Zwoltopia). Al was het maar omdat het draait om honden en zich afspeelt in een vervlogen Americana die Disney tezelfdertijd liet nabouwen in zijn Disneyland. En het is een van de weinige Disneyfilms waarin er wordt gevogeld. Echt waar!

Is Peter Pan een kidnapper? Mocht Mr. Smee voor assisen komen, wat doe je met zo iemand? En kan Jude Law een goede Kapiten Haak neerzetten? Of toch maar liever Joaquin Phoenix? Alina ‘De Mol’ Churikova gaat geen enkele vraag uit de weg in de negende aflevering van Disney Klassiekers!

Voor ‘Alice in Wonderland’ kon ik beroep doen op de twee grootste experten die ik ken. Aan de ene kant Yasmin Broos, mijn zus. Aan de andere kant Jasmin Mazarine, mijn lief. Zullen we ontdekken welke substanties worden gerookt door de blauwe rups? Wie weet er waar de naam Cheshire Cat vandaan komt? Is dit een vrouwvriendelijke film? En wie heeft de leukste gadgets?

Als kind schoof StuBru-dj Amber Broos ooit uren aan om op de foto te kunnen met Assepoester en de prins, tijdens een familie-uitje naar Disneyland Paris. Voor deze podcast bekeken we de prinsessenfilm opnieuw, door de bril van vandaag. En uiteindelijk mondt het gesprek uit in een gemeenschappelijke passie: Star Wars!

Ooit kocht ik de VHS van Song of the South, een Disneyfilm die in 1946 al berucht was om haar raciale vooroordelen. In de VS is de film zelfs nooit op video verschenen en ook op Disney+ is het een opvallende afwezige in de beschikbare catalogus. Voor aflevering zes van deze podcast bekeek ik deze beladen film samen met muzikaal wonder Charlotte Adigéry: een zelfverklaarde Disney-fan, ook al kon ze zich moeilijk identificeren met die vele, witte tekenfilmprinsessen.

Zangeres Noémie Wolfs is MEGA-fan van Disney, had als massa's films op VHS en heeft het vooral voor het oudere werk. Perfect dus om er Bambi bij te halen, een film uit 1942. Alleen was net dat een film waarbij de jonge Noémie steevast een stukje liet doorspoelen.

Zou VRT-weerman Frank Deboosere ook wel eens roze olifantjes zien als hij te veel gedronken heeft? En welk Disney-liedje speelt hij - zonder het te beseffen - al jaren thuis op zijn piano? Je komt het allemaal te weten in de vierde aflevering van Disney Klassiekers, over de tekenfilm Dumbo!

Voor de aflevering rond ‘Fantasia’, de Disney-film met véél klassieke muziek, zorgt Klara-presentator Mark Janssens voor de commentaar. En zo komen we te weten dat Mark het stuk ‘De Nacht op de Kale Berg’ leerde kennen dankzij John Travolta, dat Igor Stravinsky toch maar een geldwolf was en dat er in de jaren 1970 te weinig bussen reden vanuit Leuven.

Pinocchio is de tweede lange tekenfilm van Walt Disney. En de eerste die Helmut Lotti ooit zag in de bioscoop. Het nummer 'When You Wish Upon a Star' en het personage Jiminy Cricket maken een onuitwisbare indruk. Alleen de Blauwe Fee, die had er voor Helmut wat beter mogen uitzien.

Snow White and the Seven Dwarfs is de eerste lange animatiefilm van Walt Disney. Samen met Karen François - koaren.be - zoek ik uit hoe bijzonder dat in 1937 is geweest, waarom Sneeuwwitje een obsessieve drang heeft om te poetsen en wat er later van Dopey is geworden.