Bibelpoden

Alv Magnus talar her om kven Peter var i utgangspunktet, og kva Jesus fekk gjort han til. Om oppturar og nedturar i Peters liv. Om korleis han reiste seg og vart ein kristen leiar av enormt format.

Simon Peter hadde sine "ups and downs" i kristenlivet. Men til slutt vart han ein tenleg reiskap for Jesus og Guds rike.

Talen handlar om spirekrafta i Guds ord, og om ulike måtar me menneske tek imot Guds ord på. Dette relatert til såmannslikninga.

Her kan du høyra kristen undervisning av uvanleg høg kvalitet.

Når me les Bibelen, er me heilt avhengige av at Jesus forklarar ordet for hjarto våre. Difor er det viktig å be før du les om at han må koma deg til hjelp.

Det er viktig at folk med makt i samfunnet anerkjenner Guds lover og rettar seg etter dei. Gjer dei ikkje det, innfører dei destruktive retningslinjer for korleis folk skal leva og samfunnet byggjast.

I denne talen prøver eg å setja versa i Salme 32 i samanheng med kvarandre til ein samla bodskap. Salma er svært sentral i Bibelen, og ligg til grunn for grunntankane i Romerbrevet 4 i Det nye testamentet.

For å seia ja til oss, måtte Gud, vår gode Far, seia nei til Jesus

Guds lover er sanne og gode. Han vil vraka alle som vrakar dei. Det er eit visst alvor over det.

Teksten som det her blir talt over er Salme 103,1-5. Denne handlar om gode grunnar til å lova og prisa Herren, vår Gud, og den effekten lovsongen har på liva våre.

Salmisten åtvarar lesaren mot å leva dobbeltliv. Så mange kristne leiarar lever i skjult synd på privaten medan alt ser rett og godt ut i det offentlege. Å forkynna ein standard for andre, og ha ein lågare standard for sitt eige liv, er vegen ut av samfunnet med Gud og Guds rike.

Ingen kan produsera åndeleg liv, det må me få frå Gud, og det blir gjeve til dei som audmjukar seg og ber om det.

Guds ord lyser for oss slik at me ser kor den rette vegen går, den som endar opp hos Gud.

Guds ord er mat for sjela og ei kraftkjelde for trua og livet, og i dag fokuserer med på ordet sin utrustande verknad.

Når me er lydige mot Guds ord, blir me kloke kristne. Lever me i ulydnad, blir me ukloke kristne.

Tale over Jesaja 43,18-21 der Herren lovar Israel å gjera noko nytt. Kva var dette nye? Den Heilage Andens kraftfulle nærvær i alle Jesustruande menneske, og så lenge me drikk av denne velsigninga, vil nytt liv bli skapt rundt oss. Folk blir dregne til Gud, tilgjevne, atterfødde og fylte av Anden, og så skjer det nye igjen med nye folk.

Den som forkynner Guds lov og vilje må rekna med stor motstand i ei fallen verd. Det er ikkje minst aktuelt på ei tid som dette.

I denne vesle refleksjonen legg eg vekt på dette med tilgjengelegheit. At evangeliet om Jesus etter første pinsedag er blitt gjort tilgjengeleg for alle jordas folk, og at alle kristne har fått tilkgang til Guds kraft.

Me lever i ei tid då ting endrar seg fort på mange områder. Det er lett å bli svimmel. Men Guds ord står fast, og alle som står fast i Guds ord, står også fast.

Å vera kristen er å elska og tilbe Jesus, ikkje å oppføra seg fint og kunna uttrykka kristne meiningar

Offensive og frimodige kristne får mange motstandarar, særleg dersom dei hevdar at Guds lover faktisk er gyldige for alle mennesker. Slikt kan resultera i ulike grader av forfølging. Det skaper bekymringa for korleis framtida vil bli. Men Gud ber oss om å ta ein dag om gongen.

Her får du vita kvifor demokrati berre fungerer i nasjonar som er bygd opp på kristne verdiar, og der Gud vert teken på alvor.

Dersom me nedvurderer våre medmenneske er det eit symptom på at Gud ikkje bur i oss, eller at han er på veg ut av liva våre.

Gud nedvurderer ingen, men bøyer seg ned for å løfta opp alle som ligg nede.

Guds frelse kjem med Guds ord. Når Gud talar, kjenner me oss adresserte, og lyder me hans ord, blir me frelste, om det er frå synd eller ut av ein eller annan vanskeleg situasjon

Å halda Guds bod av plikt har sin verdi. Men berre når me held dei av hjarta, vil folk sjå Gud i oss.

Gud fører oss ut i vanskelege ting for å utdanna oss til sjelesørgarar.

Å lytta til Jesus Kristus er det einaste som strengt tatt er naudsynt her i verda, og definert av Jesus som "den gode del" i livet.

Når me speglar liva våre i Guds lov, blir me audmjuke. Då er me komne i posisjon til å ta imot nåde.

Simon frå Kyrene visste det ikkje då, men han skjøna det sidan at å få bera Kristi kross var ei stor ære. Men viktigare enn at han bar krossen for Jesus, var det at Jesus bar syndene hans, og dine og mine.

Guds lover er meir verdfulle enn all verdas rikdom. Hadde alle respekterte desse lovene, ville det ha vore meir enn nok sølv og gull til alle.

Salmisten hadde vorte utsett for falske skuldingar. Det gjorde vondt. Han vart audmjuka. Då var Herren hos han med sin nåde.

Desse versa i salme 25 femner store deler av kristenlivet. Det vil du få eit inntrykk av gjennom denne talen.

Når Gud audmjukar oss, gjev han oss sunn og sann sjølvinnsikt. Berre når me er sanne med oss sjølve, er me mottakelege for Guds nåde. 

Guds miskunn blir formidla til verda gjennom Guds kyrkje

Lovlause manglar ikkje lover, dei har berre erstatta Guds lover med sine eigne

Salmisten ber om Guds velvilje. Det er eit anna uttrykk for Guds nåde. Han har vike av frå Guds veg, og når han ser det, regulerer han straks livet sitt slik at alt blir rett og sant. Slik er han eit førebilete for oss alle.

Alle som trur på Jesus er Guds barn og Kristi medarvingar til det evige riket. Men den store arven, Herren sjølv, får me når me kjem til tru. 

Gud vil at du skal ha ein djup fred i han. Då må du først ha fred med han, vera ein sann kristen, eit Guds barn. Då blir du eit Kristi vitne, og når du vitnar om Jesus, vekker du motkrefter. Men har du fred med Gud og Guds fred i hjarta, då blir du uovervinneleg i den kampen du kjempar for å fri dine medmenneske ut av djevelens makt. 

Salmisten opplever at folk hånar han fordi han hevdar at Guds ord er sant og gyldig for alle menneske. Men han vik ikkje av likevel. Han går ikkje på kompromiss. Og Herren trøystar han gjennom sitt ord, og fyller han med sang.

Det hender at Gud talar veldig spesielt til kvar enkelt av oss, og gjev oss ord som er veldig personlege. Det skaper tru, glede og oppdrift. 

Guds lover reflekterer Guds kjærlege vesen, difor vil alle som elskar Gud ut frå hans vesen, også elska lovene hans. 

Mektige kvinner og menn har like stort behov for frelse som alle andre, og Gud har sin eigen plan for korleis han skal nå dei. 

Guds lover er gode, og nøye tilpassa menneskelivet. Dersom me følgjer dei, blir me lukkelege. Lever me i konflikt med dei, blir me like sikkert ulukkelege menneske. 

Når Bibelen snakkar om frelse, snakkar han ikkje berre om tilgjeving for synd, men også om berging frå alle dei vonde konsekvensane som kjem av synda, inkludert spott frå andre menneske. 

Jesus er forvandlingens meister. Han kan forvandla vatn til vin, men enno betre: han kan forvandla folk, og alltid til noko betre.

Gud demonstrerte sin kjærleik mot oss ved at Kristus døydde for oss medan me enno var syndarar. I Kristus har me samfunn med Gud og tilgang til hans trune. 

Når me bøyer oss for Guds lover, og sannar syndene våre, då er det liv og frelse å henta hos Gud. 

Me menneske har ein dragning mot det som kan gje oss ei forteneste. Men slikt kan ikkje få styra livet til ein kristen. 

Vårt håp som kristne er 100% knytta opp til den oppstandne Jesus Kristus. Ja, det står rett ut at Kristus er vårt håp, og fordi han det er 100% sikkert at han lever, er vårt håp også 100% sikkert. 

Det hender me møter kristne som er varmare og har ein større iver enn andre. Det er forfriskande og fornyande. Det handlar denne refleksjonen om. I bønnedelen møter du dei marokkanske arabarane i Marokko.