Klaudia Raczek Podcast

Zarządzanie projektowe. Zwinne czy niezgrabne?

W firmach, które przez ostatnie lata konsultowałam lub szkoliłam, problemem nie były źle dobrane albo źle wcielone metodyki pracy, ale… ich całkowity brak. To już klisza, która zawsze się pojawia, o “zarządzaniu chaosem”. Jak optymalizować, podejmować decyzje, kiedy brakuje danych, nie wiadomo, dlaczego coś robimy, jaki to przyniesie skutek? W jakim miejscu jesteśmy?

Dlaczego w dobie inflacji, kryzysu, szczególnie ważne jest zwinne zarządzanie projektem, kontrola tego co i gdzie się dzieje, a także uszczuplanie tam, gdzie się da? Agile/scrum/lean daje oszczędności, możliwość działania pod obrany cel skuteczniej, szybciej, a w razie potrzeby — narzędzia do elastycznej zmiany i piwotu.

Od 4 lat wdrażam agile, scrum i lean w marketingu, na co dzień pracuję w miksie tych metodyk, podejść, ale też szkolę z nich i wykładam. O ile te agile/scrum w zespołach programistycznych wydają się być normą, to jednak w marketingu i innych działach biznesowych nie cieszy się popularnością. Jeszcze.

W odcinku dzielę się swoimi doświadczeniami, radami, błędami, które sama popełniłam. Notuję wady i zalety tego podejścia, dlaczego agile, scrum i lean przydają się w marketingu. Mało teorii, dużo sosu, jak w najlepszym sosie bolońskim.

Ciao!

Dlaczego poruszam temat pracy zdalnej na wiosnę 2023 roku? Być może jestem właśnie tą osobą, która na grupy z przyjaciółmi wrzuca memy, które wszyscy widzieli tydzień wcześniej (pozdrawiam!). Być może lubię odgrzewane kotlety (z cieciorki, #wegealert).

Powyższe może być prawdą, jednak nagrałam ten odcinek w związku z tym, że 7 kwietnia 2023 roku praca zdalna oficjalnie pojawiła się w polskim prawodawstwie i weszły w życie nowe przepisy w Kodeksie pracy, które regulują funkcjonowanie pracy zdalnej, a także dlatego, że obecnie, również w branży technologicznej jesteśmy w momencie postpandemicznych powrotów do biura w wielu organizacjach.

Od ponad 6 lat pracuję zdalnie, w mniejszym lub większym zakresie, a od początku pandemii na 100%. Jakie są moje doświadczenia i wnioski z zarządzania zdalnym zespołem?

→ Zmuszanie ludzi do powrotu do biura to porażka menadżerek i menadżerów.

→ Poczucie, że kiedy mamy zespół literalnie na oku, to wpływamy na ich efektywną pracę, jest oszukiwaniem siebie.

→ Praca zdalna wymaga konkretnych kompetencji całego zespołu, a także odpowiedniego środowiska.

To zaledwie trzy tezy, które argumentuję w najnowszym odcinku mojego podcastu o tytule: “Zarządzanie zespołem zdalnym. Kontrola czy zaufanie? Jakoś czy jakość? Ilość godzin pracy czy efektywność?”.

Jak to zbalansować — zapytacie. A ja, jako waga, chętnie odpowiadam.

Zapraszam Was do kolejnej wycieczki intelektualnej, tym razem w temacie efektywności. Nie będzie to standardowe “kilka sposobów na”, a raczej esej, w którym postawię przed sobą i Wami kilka niemal ontologicznych pytań. O czym w tym odcinku?

Jak się ma efektywność do odporności i elastyczności w biznesie, gospodarce? Jaką przewagę ma to, co elastyczne, nad tym, co sztywne i łamliwe? Czy bycie osobą zajętą jest tożsame z efektywnością? Czy efektywność jest iluzją i jak bardzo się oszukujemy? Ile szczęścia daje nam efektywność? Czy praca efektywna, to praca dająca nam satysfakcję? Jak się ma efektywność do empatii, altruizmu i miłości? Co nas wzrusza? Czy to, co efektywne, jest piękne? Czy czas spędzany z bliskimi albo “marnowanie czasu na trawie” jest opłacalne? Jaką pracę zabiera nam AI i automatyzacja? Jak to wyglądało przed i po rewolucji przemysłowej? Jak do tego się mają teorie zarządzania z XVIII-XX wieku? Co ma do tego wszystkiego krzywa Gaussa, rozkład Pareto? Jak efektywność doprowadza do monopolizacji, tworzenia monokultur? Dlaczego w żywności wracamy do jakości, certyfikujemy produkty i jesteśmy w stanie również za odzież, bibeloty zapłacić więcej, bo rzemieślnicze i lokalne, a nie masowe?

P.S. Omyłkowo w odcinku powiedziałam, że Kim Kardashian ma ponad 100 milionów obserwujących, a ma ponad 350 milionów. Kim, przepraszam, mam nadzieję, że mi wybaczysz!

“Wspieram kobiety, ale nie jestem feminist_ą”. Na hasło “feminizm” niektórzy dostają białej gorączki, bo albo traktują ten termin powierzchownie, albo skupiają się tylko na ekstremizmach. Feminizm w podstawowym rozumieniu to po prostu równość polityczna, osobista, ekonomiczna czy polityczna między płciami, a nie na przykład mizoandria (czyli wrogość wobec mężczyzn).

Ten odcinek poświęciłam zdefiniowaniu równości i innych pojęć oraz najnowszych kierunkach w feminizmie, jak np. walce z białym feminizmem.

To wszystko na podstawie wielu świeżych lektur, esejów i książek napisanych przez Caroline Criado Perez, Chimamandę Ngozi Adichie, Roxanne Gay, Rafię Zakarię, Rebeccę Solnit, Lukasza Lamżę, które mi samej otworzyły bardzo oczy na zdrowe, dojrzałe podejście do tematu.

Nie byłoby jednak tego odcinka bez doświadczenia, które mogłam zdobyć w Untitled Kingdom z pisaniem “The State of FemTech. Current State and Future of the FemTech Industry”, kiedy mogłam mogłam poznać perspektywę kilkunastu CEO oraz założycielek startupów całego świata. Dziękuję też za towarzyszenie w bardzo osobistej drodze do feminizmu mojej szalenie zdolnej przyjaciółce Sarze Maj.

Dlaczego sprawdzający się lider lub liderka w jednym kraju, w innym ponosi zupełną porażkę? Dlaczego w jednym środowisku pracy szef czy szefowa jest traktowana z szacunkiem, a gdzieś indziej dyskredytowana? Czy manadżer lub manadżerka ma być poważna, czy profesjonalizm wyklucza nutkę szaleństwa i dezynwoltury u naszego przełożonego czy przełożonej?

Ludzie myślą inaczej w różnych stronach świata, poprzez inny kontekst kulturowy, historyczny, wychowanie. Intuicyjnie powiemy, że wpływa to także na inne oczekiwania co do zarządzania ludźmi w Stanach, Danii czy w Japonii. Ale jak? Czy czegoś innego oczekują pracownicy od szefa lub szefowej w Chinach lub Francji? Jakiego oczekują feedbacku? W jaki sposób i w jakim tempie podejmują decyzje, a potem wykonują zadania?

W “The Culture Map”, czyli po polsku wydanej w tym roku książce “Mapa kulturowa. Jak skutecznie radzić sobie z różnicami kulturowymi w biznesie”, Erin Meyer postanowiła zgłębić ten problem, zbadań i nadać mu pewne ramy metodyczne. O tym właśnie będzie w tym odcinku.

Ten podcast miałam wystartować dwa lata temu. Nagrałam nawet trzy odcinki, po czym ich nie opublikowałam. Dlaczego? Tutaj wyobraźcie sobie całą serię wymówek. Pandemia. Brak czasu. Inne aktywności. Uczelnia. Praca. Szkolenia. Bo nie taka dykcja. Za dużo odgłosów myślenia. Formuła do poprawy. Montaż taki sobie. Wstałam lewą nogą. Zupa była za słona. Wtedy te argumenty brzmiały dla mnie samej legitnie, dzisiaj wiem, że zwlekałam. Prokrastynowałam. Dlaczego?

Prokrastynacja w pracy, ale też w życiu prywatnym, może mieć zarówno negatywne, jak i pozytywne skutki, o których rzadko myślimy. Najczęściej wynika z niewiedzy, niepewności, strachu przed oceną.

Poradzić sobie można z nia na wiele sposobów:

odpowiednią organizacją pracy w zespole, stworzeniem środowiska akceptującego porażki, przypisaniu zadań powiązanych z kompetencjami, zainteresowaniami, pracą nad motywacją, ale też prostymi narzędziami, które będą nas trzymać w ryzach.

A czasem, po prostu, trzeba się zmusić, bo nie wszystko, co jest łatwe, jest dla nas dobre. I na odwrót. Ten odcinek jest na to dowodem. ;-)

Cześć! Nazywam się Klaudia Raczek i odpowiadam za działania zespołów marketingu w branży technologicznej.

Współtworzę strategie biznesowe, przekuwam je na cele i działania marketingowe. Zarządzam ludźmi i projektami w scrum/agile. Współtworzę produkty cyfrowe na etapie ich projektowania i rozwoju. Prowadzę szkolenia i konsultacje z tworzenia strategii, kreatywności, skutecznego copywritingu, zarządzania projektami, leadershipu. Wykładam na uczelniach publicznych i prywatnych z zakresu tworzenia pomysłów, zwinnych technik zarządzania w marketingu czy innowacji. 

O czym będę mówić w podcaście?

Weźmiemy na tapet: zarządzanie, przywództwo, efektywność, marketing, biznes, technologie, kreatywność, rozwój osobisty. Łączę profesjonalne, oparte o dane i fakty rozkminy razem z wolnymi (nieszybkimi) żartami, ironią, abstrakcją. Nie chcę ubierać cudzego płaszcza, bo co mi kto zrobi? ;-)