Lokale Omroep Zeewolde Podcast

Anna van der Wal heeft in 2022 een “pittig traject” doorlopen als gevolg van borstkanker. Voor de microfoon van de Lokale Omroep Zeewolde legt zij uit hoe het begon en welk pad ze nadien heeft bewandeld.

“Het begon met een knobbeltje in mijn borst”, vertelt ze. “Daar maakte ik in eerste instantie niet heel veel van en ik vergat het ook weer snel, waardoor ik er nog een paar maanden mee heb doorgelopen. Totdat ik het in september weer voelde. Toen ben ik naar de huisarts gegaan.”

Hij stelde haar aanvankelijk gerust, maar stuurde haar wel even door naar het ziekenhuis. Tijdens echo vond men al wat, waarna direct puncties en een biopsie genomen werden. Ze werd diezelfde middag al gebeld met de eerste uitslagen en die bleken “onzeker, kwaadaardig” te zijn.” Ze kwam in een “overleefstand”, wachtende op de definitieve uitslag een week later. Daar zagen haar man en zij twee artsen binnenkomen en toen wist Anna al meteen hoe laat het was. “Rechts zaten in totaal acht plekken en links nog eentje.”

Waar Anna normaliter in eerste instantie niet heel emotioneel reageert, werd ze nu toch emotioneel. Zeker toen zij het nieuws deelde met familieleden. “Vooral het aan mijn vader vertellen, vond ik heel moeilijk. Mijn vader is zelf twee vrouwen verloren aan kanker; de eerste was mijn moeder en zijn tweede vrouw kreeg ook kanker. Ik durfde hem amper aan te kijken.”

Wat volgde was een genetisch onderzoek en daarna een operatie. Anna ging emotioneel op en neer en geeft aan dat ze onder meer een periode met veel angst gehad heeft. “John ving me goed op; aan hem heb ik heel veel steun gehad.” Maar ook anderen stonden om haar heen; ze voelde zich “gedragen” door de vele bloemen en kaarten die binnenkwamen. “Het is immens hoe er meegeleefd is.”

Inmiddels heeft de Zeewoldense de meeste behandelingen achter de rug en zit ze midden in een medicatietraject. “Je hoort genoeg verhalen dat het terugkomt, maar ook genoeg verhalen dat het goed gaat. En waar ik zit? Dat weten we niet.” Ze merkt wel dat haar energielevel laag is. “Ik weet heel duidelijk waar ik mijn energie aan wil besteden. Daar waar ik op leegloop, loop ik ook héél snel op leeg, dus dat doe ik dan ook gewoon niet meer. Nee, ik doe geen dingen meer waar ik niet blij van wordt.”

Ondanks alles blijft Anna van der Wal opmerkelijk opgewekt en positief. Want wanneer ze in december onverhoopt te horen zou krijgen dat het weer mis is, wil ze terug kunnen blikken op een tijd dat ze ten volle van het leven genoten heeft, legt ze uit. Dat is ook haar boodschap: “Vind ook in dit traject datgene wat je altijd al blij maakte.”

Op deze Alpe d’HuZes-dag staat alles in het teken van (het onderzoek naar) kanker. In Zeewolde kunnen mensen die leven met een chronische ziekte en hun naasten terecht bij het Toon Hermans Huis. Jan van de Beek ging een kijkje nemen bij het inloophuis aan het Mazerhard en sprak er diverse vrijwilligers.

Toen hij eenmaal de lage drempel over was en de mooie etalage met allemaal kunstwerken die gemaakt zijn tijdens één van de vele workshops die hier gehouden worden passeerde, trof hij Hettie Kerkdijk. Zij is hier enkele jaren geleden als gast gekomen. “Mijn man had lymfeklierkanker en ik borstkanker en ik kwam hier om mensen te leren kennen. Je wordt hier warm onthaald en je kunt hier altijd je verhaal kwijt.” Inmiddels is haar man overleden, maar Hettie komt nog graag langs “en ik ken ook veel mensen”.

Annelies de Man neemt regelmatig deel aan workshops. “Aan de hand daarvan kun je ook met elkaar praten over wat je aan het doen bent en wat je bezighoudt. Je ontmoet mensen die hetzelfde hebben meegemaakt als jij en je tips en tricks kunnen geven. Door het samen te delen, wordt het lichter.”

Coördinator en gastvrouw Monique Berendse begeleidt groepjes in de rouwverwerking. “Dat is vreselijk bevredigend, echt leuk om te doen. Het Toon Hermans Huis is een heel goede aanvulling op dat wat er in het ziekenhuis gebeurt. Als de zieke thuiskomt, valt hij/zij in een gat en de familieleden vinden dat je weer normaal moet doen, want je bent toch genezen. Maar sommige mensen hebben er heel veel moeite mee om weer gelukkig te zijn en vooruit te durven kijken, want ze hebben heel wat meegemaakt. Het Toon Hermans Huis is er voor het laatste stukje verwerking.”

Anna van der Wal is lichaamsgericht traumatherapeut en ook regelmatig in het Toon Hermans Huis te vinden. “Ik weet best wel veel manieren om tot mezelf te komen en weer in balans te komen als je je wankel voelt, maar toch is er een deel dat niet alleen kunt doen; daar heb je gewoon anderen bij nodig.” De Zeewoldense, die zelf getroffen is door borstkanker, benoemt naast het mentale en het emotionele, ook het biologische proces. De ontmoeting met lotgenoten is voor haar van groot belang. “Want die herkennen waar je doorheen gaat en dat maakt het lichter.”

Het Toon Hermans Huis aan het Mazerhard heeft elke donderdag van 10.00 tot 12.00 uur een open inloop.