ParaWatcher Podcast

Vorig jaar april leerde paradressuurruiter Demi Haerkens (25jaar ) haar paard Daula pas kennen. Krap vier maanden later stond ze op de wereldkampioenschappen in het Deense Herning. Met goud en zilver als resultaat. En dus hoort ze bij de wereldtop. Het heeft haar niet veranderd. Nuchter zegt ze: ‘Ik doe gewoon wat ik moet doen.’

Ik spreek in aflevering 65 van de ParaWatcher Podcast uitgebreid met Demi Haerkens, in dressuurstal la Rêve in Sint Anthonis. ‘Wat ik meemaak, is wel een droom’, erkent ze. ‘Maar dat besef komt bij mij pas achteraf. Tijdens een proef denk ik alleen aan wat ik moet doen, vlak erna aan wat er beter kon of mis is gegaan. Pas als ik foto’s bekijk, of video’s, komt het besef dat het bijzonder is wat er afgelopen jaar gebeurd is.’

Meer weten over Demi? Kijk dan hier.

Parijs is nog ver. Nog 454 nachtjes slapen.

Foto: Digishots

Zwemster Lisa Kruger is – naar eigen zeggen - een veel betere zwemster dan tijdens de Spelen in Tokio. Maar in haar tijden komt het er nog niet uit. Een echte verklaring heeft ze er niet voor. Maar die enorme sprong, die enorme explosie die leidt naar een toptijd, gaat komen. Liefst op de WK in Manchester.

Ik sprak Lisa Kruger (22) voor het laatst in Tokio na de 200 meter wisselslag. Ze won brons, ging na de race even ‘out’ en ik vroeg haar wat er gebeurde. Het werd een gesprek waarin ze vertelde dat ze in die race voor het eerst het maximale had gegeven. Een doorbraak. Dat brons was mooi, maar die doorbraak was de grootste beloning. Nu, twee jaar later, heeft ze die lijn doorgezet. Het moet de basis zijn voor supersnelle races.

Hoe heeft ze de lijn na haar doorbraak in Tokio doorgezet? Wat is er veranderd in haar training? Waarom komt dat er in de tijden nog niet helemaal uit? En hoe houdt ze – zonder die bevestiging – tóch het geloof in het trainingsproces?

Parijs is nog ver. Nog 461 nachtjes slapen.

Foto: Ilse Schaffers

Tot eind vorig jaar was Arno Mul bondscoach para-atletiek, maar de Atletiekunie besloot zijn contract niet te verlengen. Inmiddels werkt hij met zeven wheelers – rolstoelatleten – uit vijf landen, met als basis sportcomplex Valkenhuizen. De grootste uitdaging? “Zijn” sporters vaker zien, om zo nog beter te worden.

Met Arno blik ik terug op zijn periode als bondscoach, waarin hij door de mix van disciplines er niet altijd het maximale uit heeft kunnen halen. En we praten over zijn huidige team, met Nederlandse atleten, maar ook uit Canada, Finland, Turkije en Zwitserland. En hoe is hij eigenlijk ‘Mister Wheeler’ geworden, als het op coaching aankomt? Dat en meer hoor je in aflevering 63 van de ParaWatcher Podcast.

Sinds 2009 is de Paralympische Talentdag dé dag waarop sportieve talenten met een handicap hun kunnen laten zien aan coaches van de verschillende sporten. Er zijn in de afgelopen 14 jaar ruim 250 sporters doorgestroomd van die talentdag naar de verschillende opleidings- en topsportprogramma’s van TeamNL. Veertien medaillewinnaars op de Spelen in Tokio waren ooit op zo'n dag ontdekt. Maar ... Wat is het geheim?

Rolstoelbasketbalster Xena Wimmenhoeve kwam in 2016 als talent naar Papendal en mag zich inmiddels Europees, wereld- en paralympisch kampioen noemen. André Cats, directeur topsport bij NOC*NSF was een van de bedenkers van de Paralympische Talentdag. En naar wat voor talenten is Eelke van der Wal, prestatiemanager paralympische sport bij NOC*NSF, eigenlijk op zoek?

Samen met hen probeer ik het geheim van de Paralympische Talentdag te ontrafelen.

Parijs is nog ver. Nog 489 nachtjes slapen.

Foto: Mathilde Dusol

Sinds eind vorig jaar is rolstoeltennisser Ruben Spaargaren de hoogst geklasseerde Nederlander op de wereldranglijst bij de mannen. Zijn opmars ging wat ongemerkt; na jaren rond de vijftiende, twintigste plek te hebben gebivakkeerd, stootte hij ineens door naar de top-8.

Ik sprak Ruben op de tribunes van het ABN Amro Open in Rotterdam, waar hij uiteindelijk de halve finale haalde. We spraken over zijn doorbraak, zijn ambities en doelen en de route richting de volgende Paralympische Spelen, in 2024 in Parijs.

Foto: Mathilde Dusol

Parijs is nog ver. Nog 552 nachtjes slapen.

Ze staat al sinds mensenheugenis (dat begon in 2015) aan kop van de wereldranglijst. En toch maakt tafeltennisster Kelly van Zon zich zorgen over kwalificatie voor haar vijfde Paralympische Spelen: Parijs 2024. ‘Ik maak me altijd zorgen’, zegt ze. ‘Pas als ik dat ticket binnen heb, is dat over.’

De Europese kampioenschappen, in september dit jaar, zijn de snelste weg naar Parijs. Wordt Van Zon (35 jaar) daar voor de vijfde keer Europees kampioen, dan heeft ze haar ticket binnen. De weg naar de Franse hoofdstad loopt voor haar door Kroatië, waar ze op dit moment traint en competitie speelt.

‘Ik ben een ouwe rot in het vak, wil mijn plaats nog niet opgeven. Er komen weer nieuwe speelsters aan, die wil ik ook verslaan’, zegt ze. ‘Ja, het geeft druk dat ik al zolang nummer 1 ben, zo vaak de beste ben geweest op kampioenschappen. Maar tegelijkertijd: als ik eenmaal aan die tafel sta, ben ik daar niet mee bezig. Dan wil ik gewoon goed tafeltennissen.’

Foto: Mathilde Dusol

Parijs is nog ver. Nog 566 nachtjes slapen.

Atlete Lara Baars trainde de afgelopen 9 jaar op Papendal. Deze week verhuisde ze naar Stuttgart, om daar met de Duitse werpers en hun coach Peter Salzer te gaan werken. Ze won medailles op EK’s, WK’s en Paralympische Spelen en wil terug naar dat niveau. In deze aflevering van de ParaWatcher Podcast praat ik met haar over haar nieuwe thuis.

Lara won in 2015 haar eerste internationale medaille; zilver op de WK. Een jaar later veroverde ze brons op de Paralympische Spelen in Rio de Janeiro. Europees succes was er in 2018, met zilver in het kogelstoten en brons bij het discuswerpen. Dat resultaat herhaalde ze in 2021. Op haar tweede Paralympische Spelen, in 2021 in Tokio, eindigde ze teleurstellend als 7e.

Parijs is nog ver. Nog 587 nachtjes slapen.

Foto: Bartlomiej Zborowski

Paraklimmen. Een grote, explosief groeiende sport die (nog) buiten het blikveld van het grote publiek gebeurt. Daar kan zomaar verandering inkomen als de sport wordt toegevoegd aan het programma van de Paralympische Spelen in 2028. Paraklimmen is één van de 33 (!) kandidaten. En dat doen we in Nederland op hoog niveau.

De beslissing over het sportprogramma in Los Angeles valt in januari 2023. Hoog tijd om kennis te maken met deze sport. Ik spreek in klimhal Neoliet in Utrecht met paraklimster Eva Mol. Over de ins en outs van de sport, de uitdagingen en kansen én waarom de sport in 2028 paralympisch moet zijn.

Foto: Robin Brandt

Parijs is nog ver. Nog 643 nachtjes slapen.
En Los Angeles? Nog veel verder. Nog 2.098 nachtjes slapen.

Vijf jaar geleden richtten atletes Fleur Jong en Marlène van Gansewinkel samen met coach Guido Bonsen het voor Nederland unieke Team Para Atletiek op. Een eigen, onafhankelijk team, los van de Atletiekunie. Een team met een duidelijk breedtesportdoel: iedereen met een handicap aan het sporten helpen. En een topsportdoel: resultaat op grote toernooien. Dat laatste ging met succes: alleen Fleur en Marlène waren de afgelopen jaren al goed voor veel eremetaal op EK's, WK's en Paralympische Spelen.

Ik blik met de drie oprichters terug op vijf jaar Team Para Atletiek. Hoe gaan top- en breedtesport samen, hoe heeft het team zich ontwikkeld? En we blikken vooruit richting de komende twee atletiekjaren, met twee WK's én de Paralympische Spelen.

Meer weten over Team Para Atletiek? Kijk op https://teamparaatletiek.nl
Meer weten over ParaWatcher? Kijk op https://parawatcher.nl

Parijs is nog ver. Nog 671 nachtjes slapen.

Als handbiker won Jetze Plat al eens de marathon van Berlijn, zo’n anderhalve week geleden maakte hij zijn debuut als wheeler. In de racerolstoel werd hij toen vierde. Afgelopen zaterdag werd hij vijfde in de marathon van Londen. Het maakt het voor mij als schrijver wat lastig, want nadat ik hem al als triatleet én handbiker moest omschrijven, wordt dat nu: triatleet/handbiker/atleet. Waarom wilde hij er nóg een sport bij? Heeft hij ambities richting Parijs?

Het programma voor de Paralympische Spelen in Parijs is nog niet helemaal bekend, maar wil Jetze daar als triatleet, handbiker én atleet in actie komen, wordt het een krappe, drukke agenda. Hoewel zijn coach Guido Vroemen kansen ziet, zal hij waarschijnlijk keuzes moeten maken. Op 6 november een nieuw meetmoment in de marathon van New York. Wordt vervolgd.

Parijs is nog ver. Nog 692 nachtjes slapen.

Foto: Mathilde Dusol

Na Rio 2016 en de WK van 2018 ging het voor de Nederlandse zitvolleybalvrouwen bergaf. (Bijna) alle speelsters die de Paralympische Spelen hadden meegemaakt, stopten en de ploeg werd opgebouwd tot opleidingsploeg, met Parijs 2024 of Los Angeles 2028 als stip aan de horizon. In Arnhem mocht de ploeg zich presenteren aan het publiek tijdens de WK volleybal voor vrouwen; lopende vrouwen welteverstaan.

Ik sprak in een regenachtig Arnhem met bondscoach Hong Zhao, de ervaren Renske den Haan, die de WK in 2018 als nieuweling meemaakte, en Wietske Terpstra, die midden in de coronatijd bij de nationale ploeg kwam. Waar staat de ploeg nu? Hoe ziet de route eruit richting de paralympische droom? En wordt dat nog in Parijs, in 2024, of vier jaar later in Los Angeles?

Parijs is nog ver. Nog 699 nachtjes slapen.

Er ging van alles de afgelopen anderhalve week niet door: een dubbelvier die níet mag starten op de WK roeien, een parabadmintonner die de financiële steun van NOC*NSF ziet wegvallen én een WK rolstoelbasketbal dat last minute wordt afgelast omdat er in een buurland een WK voetbal gehouden wordt.

Met teammanager Esther van der Loos praat ik over het verhaal van de dubbelvier op de WK roeien. Door verschil van inzicht tussen de nationale en internationale handicapclassificatie kon de boot niet starten.

Ik spreek parabadmintonner Joshua Donker over zijn route richting Parijs 2024, die er heel anders uitziet nu sportkoepel NOC*NSF de financiering van het topsportprogramma parabadminton per 1 januari 2023 stopt.

En tot slot bondscoach rolstoelbasketbal Gertjan van der Linden. Op het allerlaatste moment, krap twee maanden voor de start, werden de WK rolstoelbasketbal verplaatst naar juni 2023. De uitleg van de internationale bond IWBF is omgeven met vaagheden; het zou iets te maken hebben met de WK voetbal die in november in Qatar gehouden worden.

Parijs is nog ver. Nog 706 nachtjes slapen.

In februari verscheen een foto op Instagram van handbikester Chantal Haenen (24). In roei-outfit. Maakt de tweevoudig Europees en wereldkampioen een verrassende transfer? Dat Corné de Koning (32) na het paralympisch zilver in Tokio op zoek was naar een nieuwe roeipartner, was bekend. Maar: hoe is deze samenwerking tot stand gekomen? En is het een overstap, of...?

Locatie van het gesprek: Bosbaan, Amstelveen

Meer over het idiote plan om in alle Nederlandse gemeenten te fietsen? Check https://wielervrienden.nl.
Meer over ParaWatcher? https://parawatcher.nl. 

Parijs is nog ver. Nog 867 nachtjes slapen.

Afgelopen weekend was in het Belgische Waregem de eerste internationale paradressuurwedstrijd van het jaar in Europa. Natuurlijk houd ik dan in de gaten wat daar gebeurt. In de uitslagen kwam ik vooral bekende namen tegen, op eentje na: Britney de Jong.

Met haar paard Caramba deed ze qua scores nauwelijks onder voor Frank Hosmar en Sanne Voets, de afgelopen jaren een garantie voor internationaal succes. En afgelopen maandag werd ze door de KNHS op de longlist gezet voor de Paralympische Spelen. Maar … Wie ís Britney de Jong?

Foto:

Rolstoelbasketbalster Dagmar van Hinte maakt sinds 2017 deel uit van het Nederlands team. Ze werd Europees kampioen, wereldkampioen en was nu hard op weg naar de Paralympische Spelen. Tot vorige week dan, want door een besluit van het Internationaal Paralympisch Comité (IPC) spat haar paralympische droom uit elkaar.

Simpel gezegd komt dat door de handicapclassificatieregels van het IPC. Haar handicap, dystrofie, hoort niet meer bij de tien ‘toegestane handicapsoorten’. Die regels werden al in 2017 ingevoerd, maar rolstoelbasketbalbond IWBF volgde die regels niet. Tot nu dan. Want zouden ze dat niet doen, werd de sport geschrapt van het paralympisch programma. Niet alleen voor 2021, maar ook voor Parijs 2024.

Helemaal donderslag bij heldere hemel is het dus niet. Alleen worden de sporters nu de dupe van een ruzie tussen twee internationale organisaties. En waarom – zo vlak voor Tokio – geen overgangsregeling, die bijvoorbeeld rolstoeltennissers wel krijgen?

“Toen in anderhalf jaar terug een berichtje las van een teamgenoot, wist ik dat die regelwijziging gevolgen voor mij zou hebben”, zegt Dagmar. “Ik wist dat ik door die nieuwe regels niet meer mee zou mogen doen. Toch komt dit definitieve besluit als een klap, zeker nu zelfs Tokio voor mij niet meer mogelijk is.”

Foto: Ilse Schaffers

Badminton maakt in augustus zijn debuut op de Paralympische Spelen. Megan Hollander is de enige Nederlandse die nog kans maakt op kwalificatie. Kans? Ja, kans. Want wie zich wel en niet gaat kwalificeren, is een heel ingewikkelde rekensom, op basis van de wereldranglijst. En die rekensom wordt pas in juni gemaakt.

De afgelopen jaren verliep haar topsportcarrière met ups en downs. Ook daarover praten we in de ParaWatcher Podcast. “Mijn belangrijkste doel nu is genieten op de baan”, vertelt ze. “Dat heb ik de afgelopen jaren te weinig gedaan. En als ik geniet, speel ik ook beter. Ik kan wel als een soort hooligan op de baan staan en alleen willen winnen, maar dan win ik nooit. Natuurlijk wil ik me kwalificeren voor Tokio, maar daarvoor moet ik genieten. Anders heb ik er niks aan. En als ik win, is het mooi meegenomen.”

Megan staat 7e op de wereldranglijst, anderhalve week geleden won ze in Dubai haar eerste grote internationale toernooi. Wat betekent dat op weg naar Tokio en vooral: hoe belangrijk is die toernooiwinst voor haar persoonlijk?

Foto: Mathilde Dusol

De eerste ParaWatcher Podcast van seizoen 3; in de week na het overlijden van snowboardster Bibian Mentel. Ik ging oude interviews die ik met haar had terugkijken, teruglezen, terugluisteren. En vond een gesprek dat ik met haar had vlak voor Pyeongchang 2018. Dat gesprek is deze podcast geworden. Het is nog nooit uitgezonden. Bedenk goed: het gesprek is dus 3 jaar oud. Maar ik vond dit een mooie gelegenheid om Bibians hele verhaal te vertellen. Vanaf het begin, toen ze begon met snowboarden.

Foto: Mathilde Dusol

Disclaimer: heb je de podcast van vorige week nog niet geluisterd? Doe dat dan eerst! Dat maakt deze podcast beter te begrijpen.

Waar ik vorige week met bondscoaches Arno Mul (atletiek), Sander Nijhuis (zwemmen) en Eelke van der Wal (wielrennen) sprak over ‘slots’, zeg maar de toegangsbewijzen voor atleten voor de Paralympische Spelen, focussen we ons deze week op de slots voor Tokio. Hoeveel startbewijzen heeft Nederland al verdiend, hoeveel sporters hebben er voldaan aan de kwalificatie-eisen en wie kun je dan als coach wel en niet meenemen?

Het wordt een discussie over het begrip toppers en subtoppers, over het thuislaten van potentiële medaillewinnaars en kampioenen en ook over hoe je als coach uiteindelijk kiest wie er wel en niet mee kunnen naar Tokio. Simpel gezegd: de regels zijn zó duidelijk dat aan het einde van het kwalificatietraject niet de coach, maar de sporters de selectie bepalen. “Wat ik er als coach van vind, is niet zo interessant”, blikt Sander vooruit op ‘zijn’ selectiemoment. Op 11 april maakt hij het team voor Tokio bekend. “Ik hoef daar geen keuze in te maken. De regels zijn zo duidelijk, dat iedereen in kan vullen wie er uiteindelijk wel en niet meegaan.”

Foto's: Mathilde Dusol

Tussen nu en 365 dagen zijn er twee Paralympische Spelen: Tokio 2020+1 en Beijing 2022. Waar de vraagtekens richting Tokio groot zijn, zijn ze dat richting de Winterspelen van 2022 ook. De resultaten van de alpineskiërs zijn goed, maar hoe de aanloop er precies uit gaat zien, is onzeker. Het ‘test-event’ in Beijing dit jaar gaat door corona niet door, dus hoe de omstandigheden in China precies zullen zijn, is de vraag. Met bondscoach Falco Teitsma en regerend paralympisch kampioen Jeroen Kampschreur praat ik over de #RoadToBeijing.  “Hoe de piste is, hoe de sneeuw is, weten we pas kort voor de Spelen, als we aankomen in Beijing. We moeten een goed plan hebben, ons voorbereiden op wisselende omstandigheden.”

Foto: Mathilde Dusol (Pyeongchang 2018)

Volgende week begint de 13e editie van het ABN Amro World Wheelchair Tennis Tournament. Het grootste rolstoeltennistoernooi van Nederland kent al jaren een ijzersterk deelnemersveld. Ook dit jaar, met 12 spelers uit de mondiale top-14. Maikel Scheffers (38) is vaste gast in Rotterdam en zou maar wat graag zijn naam op de trofee willen hebben. Het is voor hem – uiteraard door corona – pas het eerste toernooi van dit paralympische jaar.

Foto: Mathilde Dusol

Samen met Corné de Koning is roeister Annika van der Meer medaillekandidaat in de dubbeltwee in Tokio. Daarnaast studeerde ze in 2019 af als arts en na een laatste jaar topsport wilde ze haar carrière afsluiten in Tokio en aan het werk in de geneeskunde. Door het coronavirus liep die planning even anders. Ze sprong in 2020 als arts bij waar het nodig was en trainde ondertussen door. Tot ze zelf serieus ziek werd. De motivatie is er niet minder om, maar: wat betekent dit richting de Paralympische Spelen? En is ze inmiddels nog steeds een roeister die arts is, of toch meer een arts die ook roeit?

Foto: Mathilde Dusol

Nederland wil in 2023 de eerste Europese Para Spelen organiseren. Waar Azië en Noord- en Zuid-Amerika al jaren zo’n groot continentaal paralympisch evenement hebben, moest Europa het nog zonder eigen paraspelen doen. En daar moet verandering in komen. Sportorganisatiebureau Team TOC organiseerde de laatste jaren paralympische wieler-WK’s in Emmen en Apeldoorn en het WK para-boogschieten in Den Bosch. Negen sporten zijn al enthousiast, de eerste steden hebben zich al kandidaat gesteld en rolstoeltennisster Jiske Griffioen is ambassadeur van het evenement. Maar … Hoe verder met dit idee?

Ik praat met Eric Kersten (Team TOC) en ambassadeur Jiske Griffioen.

Foto's: Brett Florens (Eric) en Mathilde Dusol (Jiske)

Toen Martin van de Pol nog marathonschaatser was, was ik 'chef communicatie' bij de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee. Na een heftig schaatsongeluk is Martin para-wielrenner geworden en hard op weg naar de Paralympische Spelen in Tokio. Ondanks dat we elkaar al veel eerder tegen hadden moeten komen, hebben we elkaar nog nooit uitgebreid gesproken. Hoog tijd daarvoor! Hoe heeft het ongeluk zijn leven veranderd?

Foto: Ilse Schaffers

Met Esther Vergeer, chef de mission van Team NL, blik ik vooruit op dit paralympische jaar. Ergens had ik de misschien wat naïeve hoop dat we dit jaar met wat minder vraagtekens zouden beginnen. Dat we weer plannen konden gaan maken zonder constant te denken: gaat iets wel door? Kan het wel? Daar begint ook ons gesprek: had Esther die hoop ook?

Foto: Mathilde Dusol

Ook dit keer geen videobellen of keukentafel. Ik zit in de hal van het Nationaal Trainingscentrum in Amstelveen, tijdens de NK rolstoeltennis. Bij mij aan tafel Dennis Sporrel en Lizzy de Greef. Zij wonnen aan het einde van dit bijna tennisloze jaar nog een internationale ereprijs. Waar veel sportverkiezingen zijn uitgesteld of afgelast, won Dennis de Tennis Europe Award en Lizzy werd verkozen tot Junior of the Year door de Internationale Tennis Federatie.

Foto's: Mathilde Dusol/Ilse Schaffers

Geen gesprek aan de keukentafel, geen videobellen. Voor deze podcast was ik bij de Rotterdam Qualification Meet, een ingelast toernooi voor paralympische en Olympische zwemmers op jacht naar limieten voor Tokio 2021. Wat betekent dit toernooi voor bondscoach Sander Nijhuis en zwemmers (m/v) Liesette Bruinsma, Lisa Kruger, Chantalle Zijderveld, Rogier Dorsman en Marc Evers? Hoe was hun 2020 en vooral ook: hoe kijken ze vooruit richting 2021?

Foto's: Mathilde Dusol

Het is december; de tijd van terugkijken ... Al is terugkijken op 2020 nou niet het allerleukste. Toch viel er – tussen alle afgelastingen door – ook wel wat te juichen. Bijvoorbeeld op 4 oktober, toen voor de eerste keer ooit een Nederlandse atleet de marathon van Londen won.

De 29-jarige Nikita den Boer wheelde pas haar 3e grote marathon, kwam solo over de streep, verbeterde haar persoonlijk record, het Nederlands record, voldeed aan de limieten voor de Paralympische Spelen … Kortom: genoeg redenen om terug te kijken op die prestatie. En vooral: hoe beleefde ze die dag?

Foto: Mathilde Dusol

Ik ben groot liefhebber van idiote uitdagingen. Als wielrenner fietste ik de Elfstedentocht, ruim 240 kilometer in een dag. Vond ik best idioot. Maar handbiker Tim de Vries legt de lat nog wat hoger. Hij handbikete begin november in twee dagen van Noord-Groningen naar Zuid-Limburg en voltooide zo het bijna 500 kilometer lange Pieterpad. Hoe kwam hij op dat onzalige idee?

Foto: Ilse Schaffers

De laatste 2,5 jaar werkte ik intensief samen met rolstoeltennisster Marjolein Buis. Zij sprak mijn WhatsApp vol, ik schreef haar nieuwsbrieven, persberichten en teksten voor haar website. Ondanks dat ik vaak meer van haar wist dan de buitenwereld mocht weten, zag ik het niet aankomen dat ze na Roland Garros een punt achter haar carrière zou gaan zetten.

In deze podcast blik ik met Marjolein terug op dat laatste jaar. En ga ik op zoek naar het antwoord: waarom zag ik het niet aankomen? Wanneer besloot ze dat het mooi geweest was? En hoe kwam ze tot dat besluit?

De Nederlandse rolstoelschermster Elke van Achterberg komt uit voor Turkije. Ze leek hard op weg naar Tokio 2020, tot het coronavirus en een blessure roet in het eten gooiden. Maar stilzitten? Daar houdt Elke niet van. Met haar eigen ervaring als model startte ze Visible Models; een modellenbureau voor iedereen. Wat wil ze daarmee bereiken en toch ook die vraag: hoe staat de rolstoelscherm-Turkse ervoor richting Tokio 2021?

Dressuurruiter Glasten Krapels reed in 2009 een EK, in 2010 een WK. Daarna verdween hij van het internationale podium. Nu, tien jaar later, is hij terug in de nationale selectie; het paralympisch kader. Wat betekent dat voor hem én voor zijn paralympische droom?

Foto: Ilse Schaffers (NK 2020)

ParaWatcher Robin Wubben vertelt het paralympische verhaal en presenteert vanaf 8 oktober 2020 wekelijks een nieuwe aflevering van de 'ParaWatcher Podcast'. Elke week een gast uit de paralympische sportwereld. Actueel, persoonlijk, informatief of gewoon leuk.