Vertel, maar raak!

We namen deze podcast al eerder op (voor de zomer van 2023). De 'Moties van wantrouwen voor Mark Rutte' zijn inmiddels al achterhaald. Maar ik beloof je: de rest van het gesprek over functioneel ruziemaken is een evergreen.

Conflict, gedoetjes, fitty in de organisatie: het is er nou eenmaal.

Ik blijf daar het liefst van weg, maar Chris wordt er juist voor uit zijn bed gebeld.

Hij is er inmiddels een expert in geworden om mensen te helpen ontrafelen wat er aan beide kanten speelt. "Kijk naar je eigen! En naar de ander." Om vervolgens samen toekomstbestendig verder te kunnen.

Eind goed al goed en het geheim van ruziemaken? Je ontdekt het in deze aflevering.

Ton probeert in alles te zien "wat wel kan". Die levenshouding is al heel fijn om te hebben. Maar stel je voor dat de liefde van je leven op haar 43ste de diagnose Alzheimer krijgt. Dan is zien wat wél kan een reddingsmiddel.

Ton neemt ons in deze podcast mee hoe zijn leven eruit zag vóórdat 'meneertje Alzheimer' hun leven binnenstapte. Hoe ze er samen mee gedeald hebben en hoe - nu hij definitief afscheid heeft moeten nemen - zijn ervaringen als mantelzorger ten dienste staan voor het verbeteren van de informele zorg in Nederland.

Heb jij, na het luisteren van de podcast, het idee dat je Ton - op wat voor manier dan ook - kan helpen bij zijn missie? Zoek hem op en laat het hem weten. Dank daarvoor.

p.s. ZVW / WLZ / WMO wàt? Komt ie:

ZVW = Zorg Verzekerings Wet

WLZ = Wet Langdurige Zorg

WMO = Wet Maatschappelijke Ondersteuning

Het antwoord op de vraag: What makes you tick? vindt ze niet eens belangrijk. "We gaan niet de hele middag zitten zoeken naar dat ene antwoord. Het gaat erom dat je bij jezelf kan ontdekken hoe je erachter komt wat je leuk en belangrijk vindt."

Lekker. Want daar heb je je hele leven wat aan:

- Niet willen voldoen aan de verwachtingen van je omgeving;

- Voelen/weten/snappen wat jij leuk en belangrijk vindt;

- En daar elke dag naar kunnen handelen.

Wist Vicky dit allemaal van jongsaf aan? Nope. Ze vertelt in deze podcast hoe ze iemand anders nodig had om erachter te komen wat haar doet 'ticken'. Ze vertelt in deze dynamische podcast, waarin ook jij direct aan het werk gezet wordt.

Met de billen bloot. Deze aflevering is een andere dan je gewend bent: geen gast, maar ikzelf aan het woord. Aan de hand van jullie vragen.

Hoe simpel ze soms ook lijken, ik lul me regelmatig vast.

En dat is me een partijtje confronterend (oei, wat maak ik soms domme keuzes); kwetsbaar (uuhh, zitten mensen er wel op te wachten om dit allemaal van mij te weten?); en stiekem ook hartstikke leuk om te doen.

Dus dank voor het insturen van de vragen, het luisteren en heel lief als je het ff laat weten als je deze aflevering afgespeeld hebt: NOG EEN KEER met nieuwe vragen of NOOIT MEER DOEN?

Ik hoor het aan mijn eigen stem. Die kraakt een beetje en ik kies mijn woorden zorgvuldig. Waarom? Ik ben diep onder de indruk van Karin. Zij is de goeroe voor trainers. Ik heb 2 van haar boeken gelezen. Die vond ik moeilijk en leerzaam. En ik heb zelf een trainingsbureau. Ik praat dus met degene die het allerbeste weet hoe het moet en ik hoop stiekem een beetje op haar goedkeuring.

Gelukkig blijkt Karin - naast haar enorme professionaliteit - gewoon een ontzettend fijn mens om mee te praten. Ze is open, deelt makkelijk, praat in soepele volzinnen met een hele heldere stem. Soms lachen we door elkaar heen (excuses als dat wat teveel is voor jouw oren) en raken we niet uitgepraat over het vak.

Let op: ze geeft tijdens dit gesprek ontzettend wijze lessen mee. Oók over hoe je raak vertelt. Dit doet ze door heel vanzelfsprekend voorbeelden te geven. Je gaat onder andere horen hoe je grenzen stelt aan je schoonmoeder.

Nog zo'n wijze les: "weerzin voelen voor een training, iedere keer weer, dat hoort erbij, dat móet je hebben."

Ben je trainer of niet? Ik durf te garanderen dat er sowieso een wijze les zit in dit gesprek.

Maarten spreekt niet voor niets open over zijn mentale gezondheid. Chronische depressie, burn-out, pillengebruik, worstelingen en taboes: het komt allemaal voorbij in dit (ondanks de zwaarte van het onderwerp) vrolijke gesprek. Hij wil het taboe doorbreken: het gaat niet altijd goed. Dat kán niet eens. Doe dan ook niet net alsof.

Ik bewonder hem om zijn openheid. Ik denk dat hij de werkende mens echt wat te leren heeft. Zijn gemak met het delen van sh*t werkt aanstekelijk, maar is toch echt niet voor iedereen zo vanzelfsprekend. Ook voor mij niet: ik viel af en toe even stil. Op zoek naar woorden. Om te delen waarom zijn verhaal mij zo raakt.

Ivo strooit zijn hele tas zwerfafval uit over de tafel in de podcaststudio. We beginnen allebei te graaien. Wat een vondsten!

Oh, shit. Dit is eigenlijk heel slecht. Dit plastic heeft hij uit de natuur gevist. Dat had er natuurlijk nooit mogen liggen.

En toch is er die fascinatie voor die oude fles uit Rotterdam. Nog geen 10 cijfers in het telefoonnummer. Vanuit het groothandelsgebouw verkocht, toen het dus nog een 'groothandels'-gebouw was. (Er zitten nu kantoren en restaurantjes in.)

Ivo is gefascineerd door de positieve eigenschappen van het product: plastic is heeeeel duurzaam. Ik vanuit mijn vreugde om iets van vroeger in handen te hebben.

En deze haat-liefde is maar één van de complexere kanten van zwerfafval. Van wie is het? Hoe kom je er vanaf? Hoe voorkom je het? En stel....zwerfafval is er in de toekomst niet meer. Is dan het afvalprobleem opgelost?

Ivo schakelt van abstract theoretisch naar concreet praktisch. Politiek, bedrijven, leerlingen, buurtbewoners: hij spreekt iedereen aan op zijn/haar niveau. Knap.

Waar komt het eigenlijk vandaan dat hij daar dag in dag uit mee bezig is?

Ik ken een heleboel mensen die 'de wereld willen verbeteren'. Of die 'mensen willen helpen'. Die dénken daarmee hun roeping te hebben gevonden.

Ik zeg dan altijd: "Sluit maar achteraan in de rij. Ik ben nog nooit iemand tegengekomen die níet de wereld zou willen redden of die níet mensen wil helpen."

Wendy heeft het wél in het snotje, waar zij de wereld een stukje mooier mee wil maken. Zij wil de wereld laten stralen. En dat doet zij van nature. Want ze straalt als een jekko. Wat word ik daar instant blij van!

En toch zit daar meer achter dan je misschien denkt. Want ga maar eens na: wat voor zelfinzicht het vergt om te weten wat jóuw ding is om te doen in de wereld. Zoals Wendy het zelf zegt: "Het heeft even geduurd voordat ik dat stralen ging ownen."

Het herkennen van talent bij jezelf en daar iets goeds mee doen is het thema van dit gesprek. Het is wat Wendy de jongeren wil laten ervaren met het team van Young Impact en het is wat wij samen - als blije ei directeuren - herkennen bij elkaar. Wendy owns it big time. Dat werkt op mij heel aanstekelijk. Ik hoop op jou ook.

Ik zit op de eerste rij bij de Awesome pitchavond. Naomi begint met de woorden: "Ik ben een visual storyteller, ik kan niet pitchen." Mijn interesse is gewekt: hoe vertelt zij verhalen met beelden? En hoezo staat ze daar te pitchen als ze niet kan pitchen? Kan ze het stiekem toch?

Al na een paar zinnen wordt duidelijk dat ze echt wel kan raken met haar pitch. Inkijkje in haar jeugd, glinsterende ogen als ze vertelt over haar werk, duidelijke boodschap over wat ze wil doen en wat ze nodig heeft. Hoppa, strikkie erom.

En toch ren ik na haar optreden op haar af: ik wil haar helpen.

Ik wil namelijk dat ze wéét dat ze met woorden een goed verhaal kan overbrengen. Ik wil dat ze met vertrouwen op het podium staat. Dat ze ervan overtuigd raakt dat het al goed is, zoals zij het doet.

Dit is haar eerste podcast. Een dynamisch en bevlogen gesprek. Over haar werk, haar missie, haar jeugd en haar redding in het leven. Ga dat horen en ga haar zien!

Ik ken Bas Westerweel nog van tv. Klokhuis, Fort Boyard: toffe educatieve programma's voor luie leergierige tieners zoals ik. Ik ben nieuwsgierig naar wat hij nu doet en 'starstruck' tegelijk. Mijn hart maakt een sprongetje dat we met elkaar in gesprek kunnen voor deze podcast.

Maar hoe ga ik hem helpen met zijn verhaal? Hij weet toch als geen ander hoe je kort en krachtig je boodschap kan brengen.

Als Bas vertelt, val ik van de ene verbazing in de andere. Zijn stem klinkt nog hetzelfde als 30 jaar geleden - 30 jaar?!! - op tv. Hij deelt met souplesse en openheid verhalen over zijn carrière in de media en ook hoe dat eindigde. Ik verklap niet wat hij daarna is gaan doen. Dat laat ik als verrassing voor jou.

Waar ik zo nieuwsgierig naar was bij Bas, is wat hij nu doet. Iets met taal, in onderwijs en cultuur. Iets met verbinding en vernieuwen. Hij beloont me door het me in één verhaal duidelijk te maken. Hij vertelt over een cruciaal moment in zijn werk. Zo beeldend, dat ik het helemaal voor me zie en opeens snap wát hij doet en hoe hij dat doet. Dat is de kracht van storytelling.

En dan komt er nog meer. Zo heftig en persoonlijk: een hartstilstand op het voetbalveld. Ik ben er stil van. Bas vertelt kort over deze gebeurtenis en hoe hem dat anders naar de wereld en de mensen heeft doen kijken. Ik probeer hem te volgen en te begrijpen. Dat lukt me een beetje.

Wat een achtbaan aan emoties. En dat in één gesprek.

Remko van der Drift wilde ik heel graag als gast. Waarom? Omdat hij het Instituut voor Faalkunde heeft opgericht. Daar wil ik meer van weten. Ik ben nieuwsgierig naar hoe je de hele dag bezig wil en kan zijn met fouten maken. 

In dit gesprek kom je erachter waar die interesse bij Remko vandaan komt. Hij vertelt over zijn fouten en falen (en wat dat is). En ik help hem duiden wat voor impact hij maakt met wat hij doet. 

Fouten maken moet én fouten maken moed.