PROSTO Z MOSTU

(...) stoickiego spokoju w tych trudnych czasach, pozostaje życzyć zarówno wszystkim przewoźnikom, jak i korzystającym z ich usług pasażerom.

Wszystkie ośrodki kontroli ruchu lotniczego, a już na pewno w USA, mają kłopoty z obsadą. Wydawać się to może dziwne, ponieważ kontrolerzy na całym świecie są grupą zawodową, która doskonale zarabia i, choćby tylko z tego powodu, podczas każdej rekrutacji zgłaszają się  tysiące chętnych do pracy. Postanowiłem zgłębić ten temat...

Zatrzymany pilot zeznał przesłuchującym go oficerom policji i FBI, że niczego nie pamięta,    wydawało mu się, że spał, znalazł się „w piekle” i musiał uczynić coś gwałtownego, by się otrząsnąć z tego snu. Twierdził, że nie miał wpływu na swoje działania. 

W roku ubiegłym pilotom „o 50% wydłużono obowiązujący dotąd tzw. interwał PR w badaniu EKG. Lekarze obawiają się, że jego zwiększenie może zagrozić zdrowiu pilotów i bezpieczeństwu pasażerów. Obawy te są szczególnie zasadne w obliczu doniesień o zatrzymaniach akcji serca i nagłych zgonach w powietrzu.

„Większość populacji nie rozumie, co się naprawdę dzieje. I nawet nie ma pojęcia, że nie rozumie”.

Noam Chomsky

Ludzie w wieku poprodukcyjnym stali się niepotrzebni. Nie tylko dlatego, że są ekonomicznym ciężarem, któremu trzeba zapewniać środki na trwanie przy życiu, nie mają też w ogromnej większości chęci lub zdolności rozrodczych, by dać życie nowemu pokoleniu. Ci odrobinę młodsi będą, wraz z szaleńczym przyspieszeniem wdrażania tak zwanej sztucznej inteligencji, wypierani z rynku pracy, paradoksalnie są więc jeszcze bardziej uciążliwi, bo w teorii dłużej będą obciążali całkiem nieskuteczny, zdegenerowany i rozkradziony system ubezpieczeń socjalnych i służby zdrowia. 

Adnan Khashoggi był szwagrem … Mohameda Al-Fayed’a, właściciela słynnego, londyńskiego domu towarowego Harrods. Al Fayed, to z kolei były wspólnik El-Amira Atty, ojca jednego z domniemanych porywaczy samolotów z 11 września. Sam natomiast był ojcem Dodi’ego – wybranka lady Di, z którym zginęła w wypadku samochodowym.

Kupili lub zastraszyli najwybitniejszych naukowców. Eksperymentują na żywych ludziach, bo są chronieni przez uległych sobie polityków, policje i rządy. Czują się bezkarni. Chcą nas zapędzić do obozów, bo są przekonani, że wtedy nic już ich nie powstrzyma od pławienia się w luksusie, perwersji i korzystania z wszelkich zasobów naszej planety. Sięgają po oceany,   poszukują sposobu, by podbić wszechświat. Ich plany są bezgraniczne. 

Media całego świata krzyczą o upałach. Mapy państw czerwienią się na ekranach telewizorów od naniesionych na nie wartości temperatur przekraczających 30 stopni Celsjusza. Być może pąsowieją ze wstydu...

Spoglądamy, jakże często, w stronę naszej wschodniej granicy. Niektórzy chcieliby ją widzieć daleko dalej, inni zaś bajdurzą, że w zasadzie mogłoby jej nie być. Póki co – istnieje...

Za rogiem kolejna rocznica Sierpnia, którą spadkobiercy korowskiej inteligencji ludowej będą czcili, jak co roku, od kiedy zdradzili ideały robotników i oddali za bezcen matecznik polskiej solidarności. Na krzyżach Stoczni Gdańskiej nadal jednak widnieją pierwsze słowa przestrogi  poety o narodowej pamięci.

Zbliża się 40 rocznica jednej z najbardziej zagadkowych katastrof lotniczych XX wieku. Jak podaje Wikipedia, „1 września 1983 roku, samolot Boeing 747-200A (lot KAL 007 z Anchorage na Alasce do Seulu, stolicy Korei Południowej) z nieznanych przyczyn zboczył z kursu i wleciał na kilkadziesiąt kilometrów w głąb przestrzeni powietrznej Związku Radzieckiego, po czym został zestrzelony przez radzieckie myśliwce, co doprowadziło do śmierci wszystkich pasażerów znajdujących się na pokładzie – łącznie 269 osób. 

Jak mawia znany publicysta (można rzec – klasyk), państwa dzielą się na poważne i pozostałe. Stąd, mimo znajomości mizerii najpoważniejszego z nich, coraz częściej określanego mianem stanów złajdaczonych, ocena jego polityków ma sens w czasach, w których los reszty świata może od nich zależeć. 

Wiodąca, amerykańska firma informatyczna, sprzedająca popularne na świecie telefony, reklamuje już usługę dostępu do tzw. banku głosu, która trafi w ręce jej klientów w pierwszych dniach czerwca br. ...

Naiwność wyborców jest odwrotnie proporcjonalna do pamięci składanych im obietnic. A zatem, póki co,  zarówno w wielkim świecie, jak i w naszym małym światku, który świeci przecież zaledwie światłem odbitym, czeka nas niechybnie powtórka z rozrywki.

(...) do polityki trafiają aktorzy w chwilach przełomowych dla losów świata! Historia pokazuje, że nie są to co prawda komicy wybitni i mimo wszystko nigdy nie nagrodziła ich statuetką Oscara, mimo oczywistych umizgów samych zainteresowanych.

Zdrowych Świąt Bożego Narodzenia i do siego roku!

Historia już chociażby przez to jest oszustwem, iż piszą ją ci, co przeżyli.

Gilbert Cesbron

Polaków nie zdobywa się groźbą, tylko sercem.

Kard. Stefan Wyszyński

https://www.youtube.com/watch?v=KTsBKh2XVLY 

Cóż to takiego wiedza? Nic innego, jak zapisane doświadczenie.

Thomas Carlyle

Losów Ghislaine Maxwell ciąg dalszy...

Korzystając z okazji, polecam swój najnowszy program "Prosto z Mostu" na platformie BanBye.com.

„Z karafki napić się można uścisnąwszy ją za szyjkę i przechyliwszy ku ustom, ale kto ze źródła pije, musi uklęknąć i pochylić czoło.”

(C. K. Norwid)

komentarz na temat nie tylko minionego tygodnia...

fragment rozdziału 'Los jest myśliwym' – z moich wspomnień, które w nieodległym, mam nadzieję czasie, ukażą się w książce zatytułowanej „KOCHANKOWIE MODLISZKI"

On skarży się na ciemność mej mowy —

Czy choć świecę raz zapalił sam?!

Sługa mu ją wnosił pokojowy

(Wielość przyczyn tak ukryto nam).

Nić, objąwszy iskrą, zrazu płonie,

Zalewa wosk, który górą wstawa.

Gwiazda jaśni powoli tonie,

Modra światłość jej i bladawa.

Już, już myślisz, że zgaśnie — że z dołu

Ciecz rozgrzana wszystko pochłonie —

Wiary trzeba, nie dość skry i popiołu:

Dałeś wiarę… patrz, patrz, jak płonie!

Podobnież są i pieśni me – o! człowieku,

Który im chwili skąpisz marnej –

Nim rozgrzawszy zimnotę wieku,

Płomień błyśnie ofiarny!

(„Ciemność”, Cyprian Kamil Norwid)

Informacja jest bronią, o czym wiedzą wszyscy, a przede wszystkim ci, którym za tę wiedzę się płaci. Nie można o tym zapominać nigdy, zwłaszcza w czasach przełomowych, czego dobitnie dowodzi Historia. (...) Stąd wzrost zainteresowania Signalem, którego szyfrowania nie sposób podobno złamać, czy Telegramem. Szczególnie ten ostatni zyskał miano bezpiecznego, nie tylko z uwagi na sposób szyfrowania danych, ale zapewne dlatego, że w opinii zniechęconych do technologii, nazwijmy ją ogólnie – anglosaskiej, ma korzenie rosyjskie. Nie chcąc zniechęcać nikogo do podjętych przez siebie decyzji (sam go używam), informuję jedynie o tym, że nie musi to być do końca przekonanie słuszne.

W prasie zachodniej głośno zrobiło się ostatnio o problemie, który sygnalizowałem w swoich publikacjach. Chodzi o „nagłe” zasłabnięcia członków personelu latającego, czyli zarówno pilotów, jak i obsługi pokładowej. W niniejszym materiale przyglądam się temu zjawisku.

O wojnie w Afganistanie, wbrew wszelkim medialnym oszustwom, nie zdecydowano w wyniku traumy po atakach 11 września. Tę decyzję podjęto już w połowie lipca 2001 roku, kiedy berlińskie negocjacje między USA i Wielką Brytanią z jednej strony, a Talibami (a nie rządem afgańskim!) z drugiej, zakończyły się fiaskiem. Pakistan i Rosja były wtedy obserwatorami tych tajnych rozmów. USA i Wielka Brytania zaczęły gromadzić wtedy w tym rejonie swoje wojska: 40 tysięcy ludzi w Egipcie i prawie całą flotę brytyjską na Morzu Arabskim. Dopiero wówczas doszło do ataków z 11 września.

Kiedy w początkach lat 70. ubiegłego wieku trwały prace budowlane przy siedmiu budynkach  World Trade Center, dookoła kompleksu sadzono pierwsze drzewka. 11 września 2001 roku, kiedy runęły najwyższe wieże, całą zieleń przygniotły w mgnieniu oka tysiące ton stali i betonu. (...) W kolejną rocznicę wydarzeń (...) Amerykanie, posadzili gruszę przy południowym zbiorniku pozostającej w ciągłym ruchu wody, upamiętniającym tragiczny dla nowojorczyków dzień. Podczas uroczystości (...) drzewu oficjalnie przyznano nazwę „Ocalałego”, rzecz cała odbyła się w blasku fleszy, opisano ją w najważniejszych dziennikach Ameryki. Świat dowiedział się, że z dwu i półmetrowego drzewa wyrósł okaz mierzący ponad dziewięć metrów, będący symbolem odrodzenia i nadziei.