DichtPod

Jij hebt waarschijnlijk nooit geweten dat je destijds mijn redding was.

Het is niet wat het lijkt, dit dansen op mijn graf.

Ik sta als een rots. Maar ik ben geen rots.

Krimpend in een bed vol zorg. Pijn trekt door je zienderogen zieltogend lijf.

Drums en bas het fundament, gitaar en keyboards het gebouw.

Tasten in de holte van de nacht. Doodmoe, ik zat geknield.

Zo vers nog en zo dichtbij, de eufore dagen.