Zeeuws Weerzien

Flower Power: de tijd van liefde, broeken met wijde pijpen en vrede. Wim Waleboer voegt daar 'brommer' aan toe. Want toen hij vanaf zijn zestiende eindelijk met de brommer over de dammen Schouwen-Duiveland af kon, voelde dat als een bevrijding.

Het bekende christelijke popevenement Flevofestival in de Flevopolder, begint in Zeeland. In 1978 aan de oevers van het Veerse Meer. Het heet dan nog het Kamperlandfestival. Bedoeld om te laten zien dat reli en pop samen gaan. Razendpopulair!

Wat niet mag is juist het leukst. Daarom gaat Lenie -tegen het verbod van haar vader in- toch naar de kermis in Westkapelle. De kerk probeert nog weg te houden bij het goddeloze, maar ook dat helpt niet.

Mannen met lang haar, vrouwen in 'soepjurken', en een beetje wiet. Woodstock is niet alleen dat legendarische festival in Amerika, maar ook het 'Woodstock in Middelburg'. Jonge mensen die verbonden waren in hun progressieve gedachtes over het leven met minder.

In Goes is van 1955 tot 1968 jaarlijks het Fruitcorso gehouden. Feestje bij het einde van het oogstseizoen, afsluiter van de fruitpluk. Het was een groot evenement dat aan zijn eigen succes ten onder is gegaan. Weet Albert Kort van herinneringskrant Zeeuws Weerzien.

Een zomer in Zeeland is niet compleet als je niet naar de braderie bent geweest. Alleen: wat is de herkomst van de braderie? En wat deden winkeliers in Terneuzen in al die kostuums? Margreeth Ernens vertelt het.

De kleine wordt een grote. Anton Koolwijk laat met een tentoonstelling in het Scheldemuseum in Vlissingen zien hoe het sigarenwinkeltje van zijn opa uitgroeit tot een groot scheepsbevoorradingsbedrijf. Anton is trots op zijn familiegeschiedenis.

Het was een activistische daad van Jaap van Klinken. In de jaren '80 zette hij een leus op de muur van een fietstunneltje, om op te komen voor zichzelf als flikker. Het is voor het eerst dat Jaap er over praat. De aanleiding voor deze Zeeuws Weerzien is de Roze Zaterdag in Goes. Jaap haalt herinneringen op aan een eerdere Roze Zaterdag, met pepliedjes.

Van formeel en stijfjes naar vlotte teksten. Bij het Genealogisch Centrum Zeeland (in het Zeeuws Archief, Middelburg) hebben ze een grote collectie trouwkaarten. Die geven een mooi tijdsbeeld van de liefde in Zeeland.

Zwijmelen op het Zeldenrust College in Terneuzen. Margreeth en alle andere meisjes uit de wiskundeklas waren verliefd op meester Peter.

Peter Lenting moet toch wel één van de grootste kermisliefhebbers zijn. Hij weet nog hoe hij zich voelde als de kermis in Middelburg voorbij was. Tegenwoordig gaat Peter naar meerdere kermissen per dag.

Het lijkt wel stakingstijd, met buschauffeurs, zorgpersoneel en rechters die aandacht willen voor meer loon en minder werkdruk. Willy de Meijer weet nog dat schippers in de jaren zeventig actie voerden voor hún doel. Ze blokkeerden het kanaal bij Terneuzen.

Het was een serie waar Albert Kort graag naar keek, al was hij eigenlijk al te oud voor die kinderserie. De Fabeltjeskrant stal zijn hart. Vooral omdat de dieren net als mensen zijn met mensenwensen.

Jan JB Kuipers heeft een nieuw boek, over de tegencultuur in de jaren zestig en zeventig. Met daarin ook het verhaal over jongeren die de schouwburg in Middelburg bezetten. Jan was erbij, en blikt erop terug.

Alles voor de veiligheid: Margreeth Ernens was als kind 'klaar-over'. En later als moeder deed ze dat weer. Ze sloeg fietsers wel eens met haar spiegelei.

Kinderen beleven dingen soms heel anders dan volwassenen. Dat blijkt wel uit de herinnering van Digna Sweerts uit Vlissingen. Destijds in 1953 woonde ze in Oostkapelle, waar hulpgoederen werden opgehaald voor Burgh na de verwoestende Watersnoodramp van 1953. Digna herinnert zich dat ze het helemaal niet raar vond dat de huizen kapot waren. Pas toen ze een lessenaar van een school op het strand zag aanspoelen werd ook bij haar duidelijk: hier is iets vreselijks gebeurd.

Het is 1 februari 1953. Ook in Nieuwerkerk stroomt het water door het dorp tijdens de Watersnoodramp. De moeder van Annemarie Hilbrands was toen een meisje en maakte de ramp mee. Annemarie bezingt die herinneringen in The Sea, en vertelt waarom ze de die op muziek heeft gezet.

Toen Willem jong was zat hij in een kinderclub die de wereld wilde verbeteren. Ze hielden zelfs notulen bij, op elfjarige leeftijd. Verhaal over de verzuiling van toen en de bubbels van nu.

Deze Zeeuws Weerzien is meer een soort agendatip. En tegelijk een duik in het verleden. Ali Pankow haalt herinneringen op aan 'Paradise by the dashboard light', omdat zangeres Ellen Foley zondag 8 januari 2023 naar Zierikzee komt.

Je kent het wel: als kind wil je heel graag opblijven met oud-en-nieuw. Ans mocht dat eindelijk, alleen gebeurde er iets onverwachts.

Een extra Zeeuws Weerzien, als een kerstcadeautje voor je oren.

Winter 1944. Het is oorlog en er is nauwelijks eten. De 12-jarige Nico wordt door zijn moeder weggestuurd van huis, om te lopen naar veiliger oorden. Het is een taaie tocht. Nico herinnert de kou, de barre omstandigheden, maar vooral ook de aardige mensen die hem hielpen.

Peter de Jonge mocht als kind graag toneelspelen. Hij haalt herinneringen op aan het de schermlessen die hij als jonge toneelspeler kreeg. Maar het mooiste is toch de herinnering aan die engelenvleugels op zijn rug.

Jacqueline Midavaine is haar hele leven al fotograaf. Eerst in de journalistiek, later vooral als luchtfotografe. Ze was met de collega's van haar persbureau een pionier op het gebied van foto's maken vanuit vliegtuigjes.

De tv-toren in Goes bestaat 65 jaar. Dat brengt herinneringen boven bij Peter de Jonge. Hij mocht vroeger wel eens met zijn tante mee die schoonmaakster was op de toren. Peter herinnert zich vooral de lift, maar ook de melk en de plantjes.

Heleen Joosse-De Rijk weet nog hoe ze als 19-jarige begon als onderwijzeres op de basisschool in Terneuzen. Het mocht wel wat minder braaf, dus las ze Jip en Janneke voor. Dat was toen echt we een dingetje.

De energieprijzen zijn nu erg hoog. In het verleden hadden ze een oplossing om in de winter niet in de kou te zitten: het kolenfonds. Dan had je in koude dagen in elk geval een lekker vuurtje in je woonkamer. Willem Staat deelt zijn kennis in deze aflevering van Zeeuws Weerzien.

Het was een hele reis voor de jonge Bep de Nooijer, tegenwoordig Bep Ovaa. Ze woonde begin 1945 in het al bevrijde deel van Zeeland en was mager. Dus mocht ze op aansterkingskamp in Engeland. Met de boot en de trein, voor voedsel en Engelse les. Na bijna vier maanden kwam ze weer thuis. 

Hans Blommaert werkte op het rangeerterrein van de Nederlansche Spoorwegen in Goes. Mooi werk, vindt Hans. Hij weet nog over die ene bijzondere dag met die heel lange trein van meer dan anderhalve kilometer.

Armoede in het land, dus haalden gegoede dames aan de kust bleekneusjes naar Zeeland om aan te sterken. Peter Blom dook in het archief op zoek naar het verhaal achter de bleekneusjes. Zelf werkte hij ook ooit in een bleekneusjesvakantiekamp.

Daar zit je dan. Net nog in de klas, en nu in de stoel van de tandarts. Die zonder verdoving boort! Johan Francke zocht in de archieven naar de herkomst van de schooltandarts.

Zingen op school... Allie Barth herinnert zich nog dat hij op school christelijke liedjes moest zingen. Als je dan letters verwisselt krijg je wonderlijke dingen.

Ans van Nieuwenhuijze zat vroeger op school in Brouwershaven. De schoolreisjes gingen naar De Koebel in Burgh-Haamstede. Ans weet nog goed dat ze heimwee had. Haar broer moest er zelfs bij komen om het te verhelpen.

De school in Terneuzen? Rienk heeft er best aardige herinneringen aan. Behalve aan de juffrouw die hem op de hand sloeg met een stokje, omdat hij linkshandig was.

Het was zwaar werk, maar de vader van Pieter Houmes deed het met trots: hij was steenzetter op de Zeedijk in Westkapelle. De dijk was in de oorlog kapot geschoten en werd na de bevrijding opnieuw aangelegd. Pieter vertelt ook over de borreltjes die de steenzetters dronken.

Nog niet eens zo heel lang geleden hadden sommige mensen geen stroom. Toen de ouders van Johanna Brouwer naar een nieuwe boerderij verhuisden was er geen stroom. Het duurde nog jaren voor het licht aan kon met een draai aan de knop. Maar... hoe deden ze daarvoor dan de was? En de strijk?

Het moest van de juf: naar handwerken. Margreeth Ernens was op school liever naar handenarbeid gegaan, met de jongens timmeren. Maar: zij moest gaan naaien en haken, want dat deden meisjes nou eenmaal. Ondanks de rillingen die Margreeth van de herinnering krijgt, heeft ze wel allemaal dingen bewaard. Ook dat bijzondere babypakje.

Hoera voor de Kleppermars, gecomponeerd door Jan Morks. Een koninklijk bezoek aan Middelburg leverde de Kleppermars op. Mieke van der Jagt weet nog dat die mars, en de kleppers, op school een rage waren.

Johannes van Liere fietste vroeger altijd van huis naar de School met de Bijbel in Heinkenszand. School vond hij maar vervelend. Een kapotte nagel herinnert hem nog steeds aan een gebeurtenis op weg van school naar huis.

Elke zomer was Mieke op het strandje van de Kaloot, waar nu de kerncentrale staat. Hele dagen aan het water, met eten mee. Maar ook: om krukels te rapen. En te koken. Niet te versmaden!

Zomer jaren '50. Lenie Boogaard woonde toen in Westkapelle, en voor haar gevoel was ze in de zomer elke dag op het strand. Tas mee, dropwater mee. De zorgen kwamen pas later.

Veere heeft een topstuk: de beker van Maximilinaan van Bourgondië. De traditie wil dat alleen de Markies van Veere er uit mag drinken. Peter Blom herinnert zich dat dat maar net goed ging toen markiezin Beatrix de beker aan haar mond zette.

Het was het begin van het massatoerisme in Brouwershaven: de dam sloot de zeearm af. Industrieschepen werden vervangen door jachten. Ans van Nieuwenhuijze zag het allemaal veranderen.

Door de oorlog in Oekraïne denkt Erna De Smet vaak terug aan haar eigen kindertijd, in de oorlog in IJzendijke. Huis kapot en Duitsers ingekwartierd. Het is geen trauma, zegt ze lachend. Maar als er een vliegtuig over komt, "spring ik toch in de sloot".

Touwtjespringen en knikkeren kent iedereen wel. Maar boer-eiers? Margreeth speelde het vroeger vaak op school. Alleen: als ze het nu vraagt, herinnert bijna niemand zich het. Oproepje: laat weten als je boer-eiers kent.

Hoe krijg je jongeren betrokken bij het geloof? Door ze serieus te nemen! Kapelaan Leo Testers baart opzien in de jaren zestig in Sas van Gent. Hij houdt disco's, luistert naar jongeren, en haalt de beatband 'The Blue Devils' de kerk in.

Jaap van Belzen in Vlissingen heeft een grote collectie aan bladmuziek. Vraag om een oud-Hollands/Vlaams/Zeeuws lied, en grote kans dat hij het zo voor je op kan zoeken. Het ligt verspreid over zijn woning, dus hij noemt het dan ook een huis vol muziek.

Ans van Saagsvelt-Melse woont in Vlissingen. Als kind werd ze tijdens de Tweede Wereldoorlog geëvacueerd van Amsterdam naar een boerderij in Overijssel. Die herinneringen komen boven als Ans de beelden ziet van de oorlog in Oekraïne. Ans had tijdens haar evacuatie altijd het idee dat het wel goed zou komen.

De gebruikte muziek is gemaakt door Serge Quadrado en zijn in de montage aangepast.
https://freemusicarchive.org/music/serge-quadrado

Titels van de muziek:
- Ethernal
- Comfort

Dat was niet zo'n goede combinatie: Margreeth en een vakantiebaantje in het ziekenhuis. Wat wilde die ene meneer nou dat ze uit de kast pakte?

De honderdste podcast van Zeeuws Weerzien is op bezoek bij de honderdjarige mevrouw Vlieger in Middelburg. Want: hoe bijzonder is dat getal? En: wat was het bijzonderste moment uit haar leven?